Bugün PAZAR... Pazar günleri ÖZLEM kokar...
Pazar günlerı burnumun
direği sızlar!
Duygular fazla mesaide .
Düşünceler ara tatilde.
Çocukluğumun en özel ve en güzel günleri,
Pazar sabahları
AİLE buluşmalarımız.
Canım annem Cumartesi geceleri sorardı;
Küçüğüm , yarın kahvaltıda ne istersin? Başlardım siparişlere.
Yumurtalı ekmek, pişi, börek, çörek...
Pazar sabahları,mutfaktan gelen mis kokularla ve buzdolabının üzerinde duran annemin radyosunun kısık sesiyle,heyecanla uyanırdım.
Sofra kurma telaşı..
Herkesin bir görevi vardı.
Çatal, kaşık sesleri, çaydanlıktan odaya yayılan buhar, radyodan gelen müzik sesiyle yarışırdı.
Canım babam gazetesini bekler...
Ben,sokak kapısına takılan içinde sıcak ekmek ve GAZETE olan poşetten sorumluydum.
Sorumlulugumun bilinciyle kapıya koşar geregini yapardım!
Pazar kahvaltılarımızda, aynı anda, aynı sofrada keyifle toplanırdık.
Kalabalık bir ailede, ve ailenin en küçüğü olma ayrıcalığıyla, sevgi yumağı gibi büyüdüm.
Börek, çörek en büyük dilimler benimdi.
İsraf yoktu, hepsi bitecekti !
Demli çaylar,kızarmış ekmekler,
Göz göze,
gönülden sohbetlerimiz.
Herşey doğal, masum ve gerçekti!
Ellerimizde telefon yerine bir avuç dolusu mutluluk vardı.
Kahvaltı soframızın fotoğrafını çekip,sosyal medyada paylaşma telaşımız ve
"kaç kişi" begenmis"diye bakma endişemiz gibi büyük dertlerimiz yoktu...
Biz gercek dünyada ve gerçektik!
Kendimiz gibiydik!
Pazar kahvaltılarımızı özledim.
Bizi özledim.
Annemi, babamı ve kaybettiğim kardeşlerimi özlem ve rahmetle anıyorum.
Bugün Pazar...
Henüz vakit varken, kaçırmayın fırsatı.
Demleyin çayları,atın telefonları...
Sevdiklerinizle birlikte nefes almanın tadını çıkarın.
Sanal dünyadan uzak,gerçek dünyanın samimi konforunu ve gücünü yakalayın.
AİLE olmanın temeli;
sevgi, güven, huzur ve paylaşmanın mutluluğunu yaşayın.
Sevdiklerinizle birlikte nice Pazar kahvaltılarına...