Benim derdim vicdani retle ya da zorunlu askerlikle değil.
Benim derdim adeletsizlikle, vicdansızlıkla.
Neden şehit olanların hemen hemen tamamı fakir ailelerin çocukları. Neden hem iki yakasını bir araya getiremeyen insanlar başkalarının hatalarının bedelini öder.
Askerlik zorunlu olacaksa herkese zorunlu olsun.
Paşanın çocuğuna da, miletvekilinin çocuğuna da, zenginin çocuğuna da zorunlu olsun.
Öleceksek hep beraber ölelim.
Zenginin kızı, gelini Amerikan vatandaşı olsun diye çocuğunu orda doğurmaya gitsin
Askerlik şan,şereftir ,namustur diyerek gariban çocukları terör bölgelerine gönderip hayatta kalmalarını beklesin..İşte hepimiz önce bu adaletsizliğe karşı koymalıyız.
Ordu neden var?
Sınırlarımızı güvence altına almak için.
O Amerikan pasaportu alacak diye çocuğunu Amerika'da doğurmaya gitsin sen de onun malını, zenginliğini bekle canın pahasına.
Bizi çürüten, birbirimize düşüren, birbirimizden nefret ettiren hep bu adaletsizlik değil mi?
Zengini fakiri herkese askerlik aynı olsun.
İsterse zorunlu olsun,isterse hiç olmasın ama eşit olsun.
Bu eşitlik gözetilmediği sürece vicdani retçilerin yanındayım.
Milliyetçilik çift haneli rakamlarda şehit verdiğimiz zaman slogan atıp yürümek değildir.
Vatanseverlik milli takım bir maç kazandığında arabaya atlayıp kornaya sonuna kadar basmak değildir.
Ülkeyi sevmek onun için fedakarlık yapmaktadır.
Ne demiş Namık Kemal
''Vatan uğrunda ölen vara vatandır''
Ama birileri bir eli yağda bir eli balda yaşayacaksa, ölen yine doğduğundan beri iki yakası bir araya gelmeyen gariban çocuklar olacaksa hiç olmasın daha iyi.
Birbirimizin hakkını yiyeceksek vatansever olamayız.