Pazartesi atladık benim arabaya ver elini Hisarönü, Orhaniye, Turgut, Selimiye, Bozburun, Söğüt, Taşlıca; Serçe Limanı uzuuun eğlenceli bir tur attık. Aman ne güzeldii, ne güzeldiii.
Bu arada benim araba taş gibi çalıştı Taşlıca yollarında.Her kilometre de unutmak istediklerimi unutturdu bana. Bana o kadar çile çektirdikten sonra şimdi günah çıkarıyor gibiydi sanki.
Her yer güzel de Taşlıca Serçe Limanı arasındaki yol bir efsane gibidir. Kendinizi başka bir dünyada sanırsınız. Her yanından gizem fışkırır. Bir arkeolog olduğumdan av köpeği gibi neler neler saklıyor o tonlarca taşlar kayalar kokusunu alırım.
İşte hayran hayran taşları, kayaları, asırlık çınarları, zeytin ağaçlarını, badem ağaçlarını, incirleri, hayvan sürülerini, afacan keçileri seyrede seyrede Serçe limanına vardık.
Allahım ne güzellik. nasıl temiz bir deniz, nasıl püfür püfür insanın içini serinleten bir esinti. Atladım karşı kıyıya kadar yüzdüm geri geldim. Arkadaşım mayo getirmeyi unuttuğundan sezlonga uzandı gölge de güzel güzel uyudu.
Dönüşte dev bir çınar ağacının altına karargah kurmuş, o sıcakta bir şeyler satmaya çalışan yaşlı bir kadıncağız dikkatimi çekti. Dayanamadım, durdum önünde. İndik arabadan tanıştık.
Hacer Hanım, incir, badem, erik, kekik, adaçayı, keçi boynuzu pekmezi, kantaron yağı falan satıyor. Fiyatlar ateş pahası. "Kız bu ne biçim fiyatlar bu sattıklarından çok fazla bulunmuyor buralar da galiba, yurt dışından mı geliyor" diye sordum. Yoh vaar, var da sizin gibiler pek gelmiyor dedi.
Marmaris'te ben bunları dörtte bir fiyatına alırım deyince. "Siz Marmaris'te mi oruruyorsunuz" diye sordu. Benden "heee" cevabı alınca. "Söylesene bizim oğlan, ona göre ben de fiyat söyleyim" dedi.
Neyse bir şeyler aldık. Sonra bana baktı baktı. "Sen bir değişik adamsın. Kulağında küpe, kolunda bilezikler, boynun da kocaman bir kolye, ayağın da kırmızı ayakkabılar, kıçında çiçekli şort, artist misin yoksa sen len" diye sordu. "Hee artistim, dizilerde oynuyom, gel seni İstanbula götürelim seni de artist yapalım" dedik. "Gelmem anaaam, yoh gelmeeeem, benim 5 çocuğum vaaar, torunlarım vaaar, hayvanlarım; vaaaar ben Taşlıca"yı bırakıp bi yerlere gitmem, gidemem dedi.
Vedalaşmadan biraz düşündü "zaten anam izin vermez" dedi. (Ahh analar ahhh hep şu kızlarınızın geleceği ile oynarsınız). Sonra resim çektirdik ayrıldık.
En son Söğüt'e gittik Muhammet ustanın lokantasında salata, ahtapot güveç yedik, birer kadeh rakı içtik.
Denizi, gün batımını seyrede seyrede kazık yemek gibisi yok.
Tavsiye ederim.
Ölümlü dünya
