Dış  güzelliği önemli değil,  iç güzelliği önemli dersin hep böyle bahsedersin insanlardan. İç güzelliği nasıl anlarsın peki röntgen misin? Yüzü melek, içi şeytan birini görmedin mi hiç? Nasıl yaklaştın insanlara, nasıl bildin insanları? İçteki organları, dıştakinden daha mı güzel? Onlara güzel bakarsan, dışa mı yansır? Onlara nasıl güzel bakarsın bilmeden içini? Kalbini, karaciğerini, akciğerini, dalağını, böreğini, midesini görmeden, bilmeden? Sadece iç güzellik dersin... Nasıl beslenir sandın içinde olan  iç güzelliği? İçinde ölen birileri olunca nereye gömüyorsun? İçin içini yediğinde ne yapıyorsun? İçin geçtiğinde ne hâldesin? Ya için yandığında su döküyor musun yüreğine? İçin acıdığında ne yaparsın gözlerine mi vurur acın? Gözlerin dolar da yaşlar yanaklarından akmaya mı başlar? İçin kanadığında nasıl durdurursun kanamayı? İçin açılsın diye bol bol ameliyat olur musun? Peki için üşüdüğünde, içine ne atarsın , ne yakarsın? Meğer hiçbir şeyden çekmemiş içimiz bizden çektiği kadar... ve sonuçta en sevdiklerin sana üzüntü verdiğinde onları kaybettiğini anlarsın. Ve kafanı içine doğru öne eğersin, içinin olmadığını bütün organlarının  yok olduğunu fark edersin. Geride sadece bir boşluğa baktığını anlarsın. Anlarsın ki içinden sana acı veren herşey gerçektir...   Sevgilerimle  [email protected]