Yıllarca şeker pancarı üreterek kendine yeter duruma gelip, fazlasını dünyaya satan memleketin şeker fabrikaları satılıyor. Şeker üreticisi, işçisi, ondan ekmek yiyen binlerce aile zor durumda. Kimse      farkında değil. Ne olacak? Onu da bilen yok.20 şeker fabrikasının kapatılması, bölgesel kalkınmayı sekteye uğratacak mı? Uğratacak. Türkiye şeker üretiminden çekilecek mi? Çekilecek. Pazar haline dönüşecek mi? Dönüşecek. Dışa bağımlılık ve dış borçlanma artacak mı? Artacak. Şekerin yan ürünleri melas, küspe, yem, alkol gibi ürünlerde dışa bağımlı kalınacak mı? Kalınacak. 1 milyon dekar olanda pancar tarımı yapılamayacak. Şeker üretimi 650 bin ton daralacak.350 bin üzerindeki pancar üreticisi tarımdan dışlanacak. Yan sektörler göz önüne alındığında ise yaklaşık 6 milyon kişi olumsuz etkilenecek. Göç ve güvenlik sorunları meydana gelecek. Türkiye'nin 2015 ayılında AB'ye üye olması durumunda, AB şeker reformu gereği ülkemiz şeker sektöründen tamamen çekilmek zorunda kalacak

Üstüne üstlük bu özelleştirme neticesinde pancara dayalı şeker üretiminden vazgeçilmesi nedeniyle GDO'lu nişasta bazlı şeker ve tadlandırıcıların yaygınlaşması halk sağlığını tehdit edecek

Peki ? Ne istiyor Şeker Sanayi İşçileri ve onun temsilcileri bakalım mı?

Fabrikalar satılmasın istiyor işçi, Kapasite kullanım oranları arttırılsın istiyor. Şeker üretimi ihracat yapılabilecek düzeye getirilmeli diyor. Özelleştirilme durdurulmalı diyor. AB ve ABD'de olduğu gibi Şeker sektörü pancar üreticilerinin olmalı. Pancar üreticilerinin, şeker işçilerinin ve devletin bir arada bulunduğu yeni bir model oluşturulmalı diyor.

Üstelik şeker işçileri gazetelere tam boy ilanlar vererek üzerine düşen her ne varsa tüm fedakarlığı yapmaya hazır olduğunu da söylüyor.

Ee, ne var bunda diyeceksiniz.

Şeker üreticisi, Başbakanın'dan Ülkenin şeker üretmesini, yerli katma değer üretimini artırmasını, kısaca üreten ve büyüyen bir Türkiye istiyor ve Başbakan'a 'sesimize kulak verin! Bu yanlışa dur deyin' diyor.

Anlayana tabi.