KAVGA!...

KAVGA!...

Canım bugün kavga etmek istiyor.

Karşıma ilk çıkana bir yumruk vurasım var.

Karşımdaki kişinin yumruğu benimkinden sertse yandım demektir.

O zaman yumruğu yer, dayak dediğimle kalırım.

Peki hala kavga etmek şart mıdır?

Ve...

Neden kavga ediyoruz.

Yada içimizdeki kavgacı ruhumuz bizi ele mi geçirdi?

Taraf olmayan 'bertaraf' olur derler ya, bertaraf olmamak için kimden yana taraf olmalıyız.

Tabi ki güçlüden yana taraf olacağız ki, bizlerde onun gücünden yararlanalım.

O zaman bizlere kimseler dokunamaz.

Dokunmak isteyeni de, 'taraf' olduklarımız tarafından gereken yapılır.

Kırmızı ışıkta bekleyen araçlara korna çalıp, 'ne duruyorsunuz' deyip kavga çıkarmak istiyorum.

Kaldırımdan karşıdan karşıya geçenlere yol vermemek istiyorum. Israrla geçmek isteyenlerle kavga etmek istiyorum. 

Ruhum halim bozuk deyip, sala sola bağırmak istiyorum.

Elime alıp balyozu düzgün olmayan binaları yıkmak istiyorum.

Evet...

Bugün canım kavga etmek istiyor.

Gencecik insanları 'hiç' uğuruna öldürenlere 'cezasını' vermek istiyorum.

'Cennet'te yaşarken, dünyamızı 'cehennem'e çevirenleri 'ateş'e atmak istiyorum.

'Hoşgörü' de neymiş.

İnsanlıktan çıkmışları gördükçe, çıldırıyorum.

Evet...

Bugün kendimden geçtim.

Bu böyle gitmez diyenlerin çoğaldığı.

Ama ben ne yapabilirim ki, diyerek etrafında ki olumsuzluklara ses çıkarmayanlar.

Evet suçlu biziz...