Bu aralar Marmaris gibiyim,
Bi gülüyor, bi ağlıyorum,
Dünüm bugünüme uymuyor,
Eski halimden eserim kalmadı,
Dokun bana, nasılsa ağlıyorum,
Korkma eskisi gibi güçlü değilim,
Kızıp, bağıramam, sesim gür çıkmıyor,
Süt dökmüş kediyim, köşede oturuyorum,
Sen gittikten sonra, yalnızım koca şehirde,
Dertleşecek, konuşacak, kimsem yokmuş,
İşte derdin ya, sen ne deli adamsın diye,
Ne delilik kaldı ne de velilik,
Boş bakıyorum yemyeşil doğaya,
Bir anlam taşıyor muş meğer,
Nasıl bitirsem ki bu dizileri,
İçinde sonunda hep özlem varken….
Marmaris/ 12.5.2011
