Hayatımız bir koşuşturmadır gidiyor. Hepimizin isteyip de yapamadığı bir sürü istek ve işler vardır. Ama, verilen sözlerin tutulması kadar önemli bir şeyin olduğunu anlamak dahi istemiyorum. Dün dün mantığıyla hiçbir iş yapılamaz. Bugün söz ver, sonra öyle değil öyledir dileyerek, insanları zora sokmanın hiçbir anlamı yoktur. İnsan dünyada yaşadıkları süre içinde onurları için yaşarlar. Ama, bu onur bakkal veya markette satılmadığını hepimiz biliyoruz. Hayat şartlarının günümüzde ağırlaştığını görüyor. Eskiden gele gelen bazı geleneklerimiz ve göreneklerimiz yok olmaya başladığı yüz yılda. İnsanlarımız daha çok kolay para kazanma sanatına ayak durdurmaya çalıştıklarını görmekteyiz. Ne acıdır ki, üzülerek yazmak istiyorum. Artık bir acı kahvenin kırk yıl hatrı kalmadığını gibi, bir kahve içecek arkadaş bile bulmak zorlaştı. Günümüzün gençliği ise, kendisini kurtarma yarışına girmiş, markacı olup çıkmış.
Ne olacak halimiz, diye şarkı var. Onu her televizyondan dinlediğimizde gözlerim yaşarıyor. Ne olacak memleketin bu hali diye. Bizlere kendimizi kurtarmayı değil. Memleketi kurtarmayı öğrenmişler. O yüzden kendimizin önce memleketi kurtarmayı düşünür hep memleket için fedakarlık ederiz. Ama, her seferinde değişen iktidarlar hep memleketi düzenmek veya kurtarmak için geldiklerini söyleyerek icraatlara başlarlar. Ama, bugüne kadar hiçbiri bu memleketin insanlarını kurtarmayı beceremediler. Ya da becerdiler bir türlü göremiyorum. Kör oldum galiba. Evet bizleri kör ettiler ki, önümüzdeki olan olaylara bile sessiz kalıyoruz. Kör şeytan diyor ki, al elime kalemi yaz. Yazsak ne çözülecek ki, bizim içimizde bozulmuş durumda. Yukarıda pay kapma yarışı kıyasına sürüyor. Sürerken de birbirlerine söylemedik çirkin sözlerini bırakmıyorlar. Aslında hiçbirinin birbirinden farkı yok.
