Gazete sahibi değil de, köşe yazarı olsaydım!
96 yılından bu yana gazete sahibiyim.
Yani kimi ev sahibi, kimisi ise mülk sahibi olurken, ben de gazete sahibi olmuşum.
Olacak bu ya...
Kimilerin uykusunu kaçırırken, kimilerinin ise hasmı olmuşum.
Son günlerde yaklaşan yerel seçimler dolayısıyla, gazetemizin rahat köşe yazarları “Gündem gazetesi hangi adayı destekleyecek” “Temel Irmak ne yapacak” diye fikrimi soranlarken, yazarlarımızın bir kısmı ise bu düşüncelerini köşelerinde dile getirdiler.
Ama biz hiçbir adayı destekleyeceğiz. Ama Marmaris menfaatleri için çalışacağız.
İş bununla da kalmıyor.
Felanca adayın yakını veya arkadaşları, “bizim adayı destekle”
Ve arada kalan zavallı Temel ve okurlarım...
Sokakta ise şekilli partililer, “Ne olacak, kim kazanacak”.
Yazarlarıma bakıyorum...
Kimisi çok rahat yaşıyor, kimisi de benim gibi zar zor geçiyor.
Ama Marmaris gündeminde ve yönetiminde söz sahibi olmak istiyorlar.
Haklılar, hem de çok haklılar.
Haksız olan birisi varsa, oda benim.
Ne işin vardı da, Marmaris gibi yerel gazetelere sahip çıkılmayan bir yerde gazete çıkarıp, dertlerle baş başa kalıyorsun.
Gidip bir yerde çalışsaydım.
Ve yazarlarımın gazetede köşeleri var ya, çok rahatlar.
Şimdi onlar bana senin de köşem var diyecekler.
Var ama, işin sonunda insanlarla yüz göz olan benim.
Yazarımız felancı adayı eleştiriyor.
Ardından, birisi bana ulaşıyor.
Ya bu da yazar mı, “neden yazdırıyorsun”!
Bakıyorum, yazarım ne yazmış diye, yazar haklı.
Hatta az bile yazmış...
Bir başka özgürlük budalası “bizim reklamı gazeteden kaldır”.
Bir diğer okur, “aboneliğimi iptal edin”!
Hani özgür ve tartışılan bir ülke istiyorduk!
Ne oldu!
Anlayacağız, yukarı tükürseniz bıyık aşağıya sakal.
Çık işin işinden.
Matbaa, sigorta, kira, telefon, işçi ve diğer giderler...
Allah yardımcım olsun.
Yazarlarımız yukarıdaki giderlerle işleri olmadıkları için, istediklerini yazıyorlar.
Yazıyorlar da anlayan okur nerede!
Okur gazetesine sahip çıkıyor mu ki!
Kimse kusura bakmasın!
Evet gazete sahibi olmak neden zor olduğunu sanırım anladınız.
Köşe yazarı olmak ise çok kolay.
Hiçbir yazarım yazılarına müdahale etmedim.
Ama, çağdaş kafalı, özgürlükten dem duranlar, yazarlarının yazıları sansür koydular.
Ama, Temel Irmak diye garip birisi uğraşıp duruyor.
Nereye kadar, ne zamana kadar.
Deli gönül bir gün yeter derse, tabiî ki düşmanlarımız çok sevinecekler.
Onlar bu dünyadan, mal- mülk götürecekler.
Sen mi dediniz?
Benim ise ne götüreceğimi Hz. Allah bilir!
Okurlarımı gazetelerine bir kere daha sahip çıkmaya çağırıyorum.
Vereceğiz, bir sigara ücreti sizlere yol, su, elektrik ve köprü olarak dönmese de, demokrasinin vazgeçilmez unsuru olan yerel basının yaşamasına vesile olacaktır.
