Her insanın yaşamında "ne olur gitme" diye hüngür hüngür ağlayıp, ne olur alma diye dizlerinin üstüne çöküp caresizlik içinde yalvardığı dua ettiği anlar, saatler, günler, haftalar, aylar hatta yıllar olabilir.
Çok zor zamanlardır o zamanlar. Kalbinizde bir daha iyileşmeyecek yaralar açıldığını fark edersiniz ve bu yaraların verdiği hasarı düzeltecek, çektiğiniz acıyı azaltacak birilerini ararsınız.
Ama kader karşınıza güzel insanların yanı sıra. yaralarınızı iyileştirmek yerine kaşımayı tercih eden ve bundan zevk duyan insan veya insanlar çıkarabilir.
Eğer yaşamaya devam etmek istiyorsanız insan sarrafı olmayı öğrenmek zorundasınız.
Yanlış bir seçim yapar bir kez sütten ağzınız yanarsa uzuuun bir süre yoğurdu üfleyerek yemek zorunda kalabilirsiniz.
Bu yüzden, hiç bir şey umrumda değil artık. Söylemek isrediğimi söylüyorum. Yazmak istediğimi yazıyorum. Sarılmak istediğime sarılıyor, öpmek istediğimi öpüyorum. Sövmek istediğime de. sövüyorum.
İstediğim zaman gülüyor', istediğim 'aman duygıulanıp ağlıyorum. Bir Romen havası duyduğumda Allah ne verdiyse döktürüyorum.
Çip taktırdım.
Özleme duygumu basit bir operasonla çıkarttırdım kalbimden. Aslında utanma duygumu da çıkarsınlar istedim hazır uyutmuşken. Ama iki operasyon ağır gelir dediler. Çok ısrar ettim hiç olmazsa ar damarımı çatlatın diye', yalvardım yakardım, bir yere varamadım, çatlatmadılar.
Yazık oldu yoksa sizlere utanmadan neler neler yazacaktım neler.
