Farabi "ölümden ne korkuyorsun? Yaşamıyorsun ki"demiş. Bu ne demek şimdi? 

Bu  o kadar doğru o kadar derin bir laf ki ucu taaa nerelere gider. 

Sufiler "ölmeden önce öl" derler. Alın bakalım size derin bir laf daha. 

George İvanovich Gurdjieff insanlar yaşamları boyunca uyur, sonra da ölür giderler der. 

Yani herşey sonunda Farabi'nin asırlar önce söylediğini çıkıyor. 

Şimdi elimden geldiği kadar daha açık olmaya çalışacağım. 

Efendim, dünyamız da yaşayan bir çok insan kendi yarattıkları sorunlar problemler içinde kaybolur, kafaları hep dolu olduğu için güzellikleri fartk etmez, başta sağlıkları olmak üzere şükretmez, yaşamayı unutur, kendi yarattıkları dünyalarında kör olur, derin bir uykuda yaşarlar sonra da fiziki ölüm gerçekleşir. Gömülür giderler. 

Yani Farabi " yaşıyormusun ki ölümden korkuyorsun" boşuna dememiş. 

Hele bu sıralar öyle sorunlar yaşıyoruz ki çiceği, böceği, doğayı, yaşamı, dostu, arkadaşı, muhabbeti, sarılmayı unuttuk. Saniyeler, dakikalar, saatler, günler, haftalar, aylar hatta yıllar geçip gidiyor farkında bile değiliz. 

Girin sosyal medyaya ölen ölene. 

Yaşamak için bu uykudan uyanmak lazım dostlarım, yani şimdiye kadar sizleri mutsuz eden şeylerden, çekememezlikten, dedikodudan, kıskançlıktan, negatiflikten, kinden , nefretten, ümitsizlikten arınıp sufilerin dediği gibi yaşarken ölüp, yeni biri olarak doğmak lazım . Ama bu çoook zor bir durum. Milyonlarca uyuyan insanın arasında uyanık kalmak zor ama imkansız değil. 

Gurdjieff insan herşeyden vazgeçer de sürünmesinden vazgeçmez der. 

Dertleri zevk edindim, ben de neşe ne arar şarkısını hatırlayın. Eminim iki kadeh atıp koro halinde söylemişinizdir. 

İnsanın son nefesinde " ne güzel yaşadım lan helal olsun bana be" demesinden güzeli var mı? 

Yaşamak için önce ölmek lazım unutmayın. 

Bugün sevgililer günü. Bugünden başlayın derim. 

Kutluyorum. 

Laylon Şeyhiniz.