Giderken adlı geçtiğimiz günlerde gazetemizde yayınlanan makale çok ses getir. En çok duygulandığım gelişme ise, Osman Nuri ağabeyinin hasta yatağından arayıp da Nereye gidiyorsun, seni biz bırakmayız şeklinde duygularını dile getirmesiydi.
Çok sayıda Gönül dostlarım arayarak neden böyle bir makale kaleme aldığımı sordular. Gitmelerin illa bir şehirden başka bir şehre göç etmek değildi. İnsanların neden bir şehirden gitmeyi anladıklarına anlam veremedim. Gazetemizin (www.gundemgazetesi.net) sayfasındaki köşeme de çok sayıda yorum geldi. İşte onlardan bazılarını buraya taşımak istedim. Didem Kaya: Anlayıp yaşayabilene... '' O kadarda önemli değildir bırakıp gitmeler, arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer ve o büyük, o görkemli son, ölüm bile anlamını yitirirdi, yaşanılası her şey yaşanmış olsaydı eğer '' demiş Can YÜCEL bence de çok doğru söylemiş.
Sevgili okurum, her kimse ne demek istediğimi en çok o anlamış sanırım.
Vermek istediğim mesajı anlamış olması, bir yazar olarak duygulanmama sebep olmuştu. Son günlerde yaşadığımız sorunlardan neden ki, bir an önce gitmek istemiştim. Tabi ki Marmaris'ten gitmek değildi. İnce bir mesaj vardı makalemde. Algılayan okurlarım oldu tabi ki. Giderken makalesi ikinci bir makale yazmama sebep olmuştu. Yine sitemize farklı bir yorum daha yazılmıştı: Doğukan Siyahi: Her nesnenin bir bitimi var ama.. her ölümde öğrendim yalnızlığı,acıyı her sevgide, sevgilide öğrendim aşkı ve her yokluk açtı başıma olmayan belayı,öfkeyi,hırsı herkes başka birini siyaha boyama telaşındayken akıllı usu ıslandık kendi yağmurlarımızda kendimizi yitirmeden yaptık öğrendik hayatı,başımız dik kaldı aynalara bakarken biz, hayatın bütün iyi niyetini kullanıp ya hepi ya hiçi çok oynadık belki ama kaybettiklerimiz adına söz söylemek değil de yaşadıklarımız,öğrendiklerimiz adına kaldırırız kadehimizi bende kendimden bir şeyler katmak isterim her ölümde öğrendim yalnızlığı,acıyı her sevgide, sevgilide öğrendim aşkı ve her yokluk açtı başıma olmayan belayı,öfkeyi,hırsı herkes başka birini siyaha boyama telaşındayken akıllı usu ıslandık kendi yağmurlarımızda kendimizi yitirmeden yaptık öğrendik hayatı,başımız dik kaldı aynalara bakarken biz, hayatın bütün iyi niyetini kullanıp ya hepsi ya hiçi çok oynadık belki ama kaybettiklerimiz adına söz söylemek değil de yaşadıklarımız,öğrendiklerimi
Sitem kendime ve yaşadıklarıma bir sitem di aslında dile getirmek istediklerim.
