Yıllar önce şahit olmuştum ,bir hayırsever (!) okul yaptırıyor ama daha düşük yevmiye aldıkları için 18 yaşının altındaki güney doğulu çocuklar inşaatta çalışıyordu. Bir yanda sözüm ona okul yaptıran hayırsever bir yanda okuması gerekirken inşaatta çalışmaya mahkum , çaresiz çocuklar.
İyilik yaparken bile içten pazarlıklı insanlar.
Bir işi de Allah rızası için doğru yapmak ne zor geliyor insanoğluna.
Bu ülkede ‘’yok artık,o kadar da değil’’ diyebileceğiniz bir şer var mı?
Çok düşündüm ama bulamadım.
İnsan hayatının önemli olmadığı bir zamanda yaşıyoruz. Daha doğrusu insan hayatının önemli olmadığı bir toplumda yaşıyoruz.
İlk defa maden felaketi yaşanmıyoruz. Yıllar önce çöp patlamasından insanlar öldü bu ülkede.
Her depremde binlerce hatta on binlerce insan can verdi. Her depremden sonra göstermelik birkaç müteahiti tutukladılar. Üç dört ay sonra aynı evleri yapmaya devam ettik. Sanki bir daha deprem olmayacakmış gibi malzemeden çalmaya devam ettiler. Belediyeler de, Toki de,iktidar da göz yumdu bu gerçeklere. Sadece bugünkü iktidar değil geçmiş dönemdeki iktidarlar da aynısının yaptı.
Hiç sorgulamıyor musunuz?
Adamlar İstanbul’da ne gökdelenler yapıyor. Oysaki İstanbul riskli bir deprem bölgesi.
Ya trafik kazalarında yitip giden canlar.
Adam alkolle direksiyona geçip can alıyor ama ciddi bir ceza almıyor. Cezalar caydırıcı olmadığı için duble yollar da yapılsa ,otoban da yapılsa ölümlerin önüne geçemiyoruz. Tıpkı kadın cinayetleri gibi. Her kafası bozulan ,kendisine Allah’In emaneti olan eşini bıçaklıyor, vuruyor . Bir bakmışsın adam üç beş ay demeden kasıla kasıla yürüyor meydanda.
Ya terör.
Yıllarca ne çok evladını teröre kurban etti bu millet. Hayatında silah görmemiş çocukları yarım yamalak yetiştirip yıllarca dağlarda mezralarda uzmanlaşan teröristin kucağına atmıyor muyuz? Bu kadar basit mi ölüm?
Ya Soma.
Madenciler ölmekten korkmuyor, işini kaybetmekten korkuyor bu ülkede.
Çünkü canın bedeli ucuz ama iş bulmak pahalı.
