Zaman su gibi akıyor. Seneler kovalıyor, ben kaçıyorum.

Ensemde hep önce sıcak bir nefes hissediyorum. Sonra derinden gelen bir ses" bak herkesi birer birer alıyorum senin de sıran geleceeek seni de yakalayacağım, kaç kaç nereye kadar, görürsün, göreceksiiin" diye fısıldıyor.

"Yakalarsan yakala, alırsan al diyorum" diyorum kafamı çevirmeden. Bilmiyor muyum sanki ölümden öteye yol mu var? Beni mi korkutuyorsun beni her gün öldüremezsin ki, bir gün öldürebilirsin o kadar. Korkunun ecele faydası yok bilmiyor muyum zannediyorsun? Görmüyor muyum zannediyorum?" diyorum.

Tehditler hep devam ediyor. Aldırış etmediğimi görünce kalbime el atıyor, belimi ağrıtıyor, ellerimi titretiyor, nefesimi daraltıyor. Biliyorum oyun oynuyor, zevk alıyor.

Umursamıyorum, duymamazlıktan geliyorum yoluma devam ediyorum, herşeye rağmen pedallere asılıyorum yakamı bırakıyor.

Korkmuyorum, oda biliyor, ben de biliyorum.

Belki de "hadi öyle olsun bakalım şimdilik" diyor.

Onu da biliyorum.

Ama o bildiğimi bilmiyor.