Hayata dair anlatılacak çok şey olmasa ya da anlatılacak şeyler anlatılmaya değmese de bu nesnel konulara da giremeyeceğiz anlamına gelmez... Herkes yaşadıklarını özel sanar... Sorunları, özlemleri,  sevgileri, nefretleri..... Hatta yorgunluğu bile sadece bize ait, bize verilmiş bir lanet gibi görürüz... Üç aşağı beş yukarı aynı olan hayatlar yaşadığımızı, nefretlerimizin, sevgilerimizin, üzüntülerimizin; karşımızdakinin kendi içinde ya da bize karşı duyduğundan farklı olmadığını görmek istemeyiz... Çünkü hepimiz özel olmak istiyoruz... Bir insan için, bir hayvan için, bir bitki için... Hatta Tanrı için bile...

    Oysa hiçbirimiz özel değiliz... Hepimiz bazen başkalarına şımarık çocuğu oynuyoruz... Ya sonra? Kendimizle başbaşa kaldığımızda? Tekrardan, yaşadığımız bu berbat hayatın, Tanrı'nın bize olan nefretinden olduğunu düşünüyoruz... Yine bir nevi özel hissetmeye çalışıyoruz kendimizi... Kendi gözümüzden yaşıyoruz ve sadece kendimize özeliz... Bir spor yapıyor olsak, bir karşılaşma sırasında Tanrı'ya yakarıyoruz "Tanrı'm lütfen ben kazayım, biz kazanalım." diye... Kaybettiğimizde de "Suçum neydi?" diyoruz. Karşımızdakilerin de dua edebildiğini unutuyoruz... Özeliz, tekiz sanıyoruz...
 
    Aşkı bulduğumuzu sanıyoruz çoğu zaman... Ayrıldıktan birkaç gün, hafta sonra gülücükler saçtığımızı unutuyoruz... Seni seviyorum diyen dudakların birkaç zaman önce başkalarına da aynılarını söylediğini, o dudakların başkalarının dudaklarıyla ıslandığını, kuruduğunu, ısındığını unutuyoruz... Sevişmelerimizi, sevişmelerini ve bedenlerimizin birbirini ısıttığı dakikalarda nefes nefese fısıldanan "seni seviyorum"ları... Ya da hatırlamak istemiyoruz... Onun için de özel olmak istiyoruz... Tek beni sevsin, tek beni öpsün, tek benimle sevişsin, tek benim olsun...

    Her şeyi özel olmalı bizim gibi özel insanların... Giydiğimiz pazar t-shirt'ü bile özeldir... O kadar özeldir ki, kızlarımız; yakasını açıp göğüslerinin de ne kadar özel olduğunu o özel t-shirt ile sergiler, erkeklerimiz; kendi özel bünyelerini o özel t-shirtler ile güzelleştirerek, kendileri gibi özel olmayan kişilere beğendirmeye, belki de onlara fazla olduğunu düşündürtmeye uğraşır... Onun giydiği de özeldir onun gibi... Atmaya, satmaya kıyamaz... Özeldir o alelade t-shirt bile...

 Öldürdüğümüz arı ölürken bizi soksa, arıya söveriz... Üstüne bindiğimiz at bizi üzerinden atsa ata söveriz... Yaptıklarımızın karşılığında Tanrı bir uğraşı verse Tanrı'yı suçlarız... Her şeyimiz özeldir bizim. Biz özelizdir... Küfür ettiğimiz kişiler bize "Düzgün konuş lütfen" dese, tekrar küfür ederiz... Özel olan bizizdir, bizim dediğimiz olmalıdır... Bu alemde küfür edilecekse, biz ederizdir... Kişiye ya da hayata... O da bizim özel olmamızın sağladığı avantajdır, Tanrı vergisidir... Ödevimizi yapan kız noktalama yanlışı yapsa, kıza kızarız... Dövdüğümüz adama vururken parmağımız çıksa adamı suçlarız... Dağılın ulan, biz özeliz...

    Pekiyi, öyle miyiz? Yoksa bir halt değil miyiz? Bana göre değiliz.. Bunlar da benim kendi ÖZEL düşüncelerim... Ama sizlerle paylaşıyorum... İçeriğini benim yazdığım ama özel(!) olan benden başkalarının da okuduğu, çok özel(!) düşünceler... Yani hepimizin özel olduğumuzu sanıp, asıl olduğumuzu unuttuğumuz gibi 5 para etmez ve değersiz... Çünkü özel değiliz hayatta... Tek bir istisna... Biz, bize, bizde özeliz.....

                                                                                                                                                                 Esenlikler...

Sefa Acarsoy (Afesacarsoy)