Bükemediğin eli öpeceksiniz diye bildiğimiz bir ata sözümüz vardır bilirsiniz.

Ormanlarımız yandı, dağda yaşayan birçok hayvanlar telef oldu, ağaçlarımız yandı kül oldu bitti. Yeri gelmişken bir kez daha bunu yapanları nalet ile şiddetli bir şekilde kınıyorum.

Yangın bitti, şükür ki insan kaybı olmadı olmadı ama sağ kalan başta domuzlar olmak üzere hayvanlar aç ve susuz kaldılar.

Marmaris yöneticileri özellikle domuzların meskûn sahalara inmesi neticesinde, olası kuduz ve salgın hastalıkları nedeniyle oluşabilecek salgın ve hastalıklar hususunda, alınması gereken tedbirler konusunu masaya yatırdılar.

Veterinerler oluşan bir heyet domuz ve muhtemel domuz hastalıkları ve olası salgın konusunda rapor düzenlediler ve bu rapor gerek sosyal medyada gerekse yazılı medyada, Belediye Başkanlığı kanalıyla, Marmaris yaşayanlarımıza ulaştırıldı. 

Peki ne oldu?

Hepimizin bildiği gibi hiçbir şey olmadı, bir şey oldu o da su ve yemek vererek beslediğimiz domuzlarımız oldu.

Sahillerimizde denize giren, restoranlar önünde otlarda karını doyuran, çöp tenekelerde yemek arayan, kedi mamalarına ortak olan en güzeli de evlerimizde kendi elimizle beslediğimiz domuz sürülerimiz oldu.

Marmaris yaşayanlarımız, kader mahkûmu bu domuzlarla nasıl mücadele edilmesi gerektiğini bilmelerine rağmen, vicdani olarak aç ve susuz kalmalarına göz yummadılar, hastalık ve hastalık bulaştırma riski yüksek olmasına rağmen domuzlarında yaşam hakkı olduğu gerçeği ile davrandılar.

Bu insani davranışları karşısında, muhtemel bulaşıcı hastalıklar karşısında yetkili makamlar ne gibi hazırlıklar yapıp önlem aldılar? 

Anlaşılan o ki domuzlarla yaşamak kaderimiz oldu anladık da domuz nüfusu bizi geçerse ne olacak diye soranlar çoğunlukda.