Türkiye bugün hiçbir zaman olmadığı kadar siyasetle kuşatılmış durumda. Siyaset kurumu iflas etmiştir. Hem ülke genelinde hem de yerelde .
Bunun nedeni siyasi parti liderlerinin partilerini bir diktatör gibi yönetme arzusudur.
Yaşadığımız yerde kim içine sinerek bir partiye ya da adayına oy veriyor. Adayı beğensek partiyi beğenmiyoruz, partiyi beğensek adayını beğenmiyoruz.
Eskiden ANAP, DYP, SHP varken bu kadar acımasız değildik birbirimize karşı. İnsanlar rakip partidekine şimdiki gibi diş bilemiyorlardı. Ama şimdilerde siyaset çok keskinleşti. Bazı yörelerde Ak Partinin adayı olmak seçimi kesin kazanmak gibi ,bazı bölgelerde de kesin kaybetmek. Muğla gibi bir ilde CHP’nin adayı olmak her zaman bir adım önde olmak demektir.
İnsanlarımız birbirilerinden bu kadar uzaklaştıkça, seçimlerimiz de mantıktan uzaklaşıyor. Çoğu zaman sevmediğimiz bir adaya sırf filanca parti iktidara gelmesin diye oy veriyoruz. Oy verirken içimize sinmiyor, normal bir zaman olsa hayatta oy vermem dediğiniz birine oy veriyorsunuz. Bu ortam ülkemize zarar veriyor.
Oysaki partiler arasında bu kadar derin çizgiler olmasa, en azından yerel seçimde bile aday partiden her zaman daha önemli olsa ,ortam da yumuşayacak,insanlar da rahatlayacak .Son iki yerel seçimde ülkemiz o kadar hizipleşti ki 30 marttaki seçimde bu hizipleşme daha da büyüyecek. Tabiki bunda en büyük pay hükümetin ve Başbakanımızın. Benim askerim, benim polisim,benim seçmenin,benim belediyem benim yüzde ellim diye diye insanlar birbirinin gırtlağını sıkacak hale geldi.
Geçenlerde Marmaris’te bir arkadaşımla konuşuyoruz,diyor ki,
Ben aslında şuna oy vermeyi düşünmüyordum, ama öteki parti bunu aday çıkardı, bu durumda bilmem kimin oyu bölünecek diğeri seçimi kazanacak o yüzden ben de falancaya oy vereceğim.
Çok bilinmeyenli hatta hiç bilinmeyenli bir denklem gibi. Ama çoğumuz da aynı durumdayız
