“Ofisim Avrupa kıtasında, evim Asya kıtasında olduğundan her sabah ve akşam iki kıta arasında gidip geliyorum.
Köprü trafiği bunalttığı zamanlarda Beşiktaş – Kadıköy iskelesinden kalkan vapur ve yolcu motorları ulaşımımda en etkin can simidim oluyorlar.
Yine böyle bir günde vapur iskelesine yürürken doğal meyve suları hazırlayan bir dükkana girdim.
Her zamanki favorim olan havuç suyunu yudumlarken tezgahın arkasında bulunan yirmi bilemedin yirmi iki
yaşlarındaki delikanlıyla meyve sularının insan vücuduna olan faydalarını konuşuyorduk.
O sırada içeriye yetmişli yaşların üstünde, saçlarına ak düşmüş ve zorlu hayat şartlarında bir hayli yıpranmış, hatta belinden iki kat olmuş bir beyefendi girdi. Delikanlıya dönerek çekingen, kısık ama çok kibar bir ses tonuyla “ Evladım dükkanın önünden geçerken elmaları gördüm de elma suyunu canım çok çekti bir bardağı kaç lira” diye sordu…
”Delikanlı elindeki orta boy bardağı gösterirken on beş lira bey amcacığım” dedi.
Bey amca“ O kadar param yok, o zaman başka bir gün içerim evladım” cevabını verdiğinde havuç suyu boğazımda yumru olmuş donmuş kalmıştı.
Ne yapsam da amcayı kırmadan o elma suyunu ikram etsem diye düşünürken, tezgahın arkasındaki delikanlı “Bey amca emekli misiniz?” diye sordu.
Tam gitmeye hazırlanan bey amca kısık bir sesle “evet oğlum öğretmen emeklisiyim” cevabını verince “Çok şanslısın amcacığım, bizim emekliler için kampanyamız bulunuyor 5 liraya hem de büyük bardakta elma suyunu yudumlamaya başlıyorsun.”
Bey amcanın bu kampanyadan emin olmayan biraz şaşkın ve düşünceli bir yüz ifadesini görünce hemen devreye girdim ve “Beyefendi bakın ben de aynı kampanyadan faydalanarak havuç suyumu içiyorum, gerçekten de bugün ikimiz de çok şanslıyız”
Sonunda bey amcanın o bardaktaki elma suyunu yudumlayan keyfini görmek beni nasıl mutlu etti anlatamam.
Oradan ayrılırken iyi ve güzel kalpli delikanlıyı bu özel ve vicdanlı davranışından dolayı tebrik ettim.
Mutluluk ve keyifle oturduğum vapurun kenar koltuklarında ılık rüzgarların ve dalgaların savruluşuna eşlik ederken böylesine kalbi iyilikle dolu, vicdanlı ve yardım sever genç arkadaşların da olduğunu düşünmeden edemedim.
Bu acımasız hayat şartlarıyla bir yaşamı sürdürmek gerçekten çok zor…
Hayatımızın son perdesinde bizleri nasıl bir yaşamın beklediğini bilemeyiz..?
Ama
Hepimiz bir gün bey amcanın düştüğü zorlu geçim sıkıntısıyla yaşayabiliriz…”
Hakan Artış
İstanbul Marmara Üniversite Spor Akademisi
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.