ÜZGÜNÜM, YARIM KALDIM…

Motosikletimi sattım…

15 yıl boyunca adeta tek vücut olduğum, birlikte Marmaris’te bir efsane olduğumuz, önlerinden geçerken trafik polislerinin selam durduğu, binerken sarılıp öptüğüm, inerken sarılıp öptüğüm, beni rüzgarla özgürlükle tanıştıran, saçlarımı uçuran, birlikte portakal çiçeklerini, badem çiçeklerini kokladığım, bahar çiçekleri topladığım, zakkumlara, Japon güllerine, begonvillere dokunduğum, geceleri yıldızları izlediğim, güneşi karşıladığım, dağlar tepeler aştığım, bir defa olsun beni yolda bırakmayan, üstünden atmayan, yaşadığıma defalarca şükrettiren, en kötü günlerimde bana hayatı yeniden sevdiren motosikletimi sattım.

Şimdi ne zaman bir motor sesi duysam irkiliyorum, tüylerim diken diken oluyor. Motosikletimi hem çok özlüyor, hem çok utanıyorum. Gemisini terk eden kaptan, uçağından atlayan pilot gibi hissediyorum kendimi

Satmak zorundaydım.

Ekonomi çok iyi, refah içinde yüzüyoruz ya!...

Üzgünüm, yarım kaldım.

Dua edin de Allah yeni bir motor nasip etsin, çok geç olmadan.