İnsan doğası gereği sevmeye ve sevilmeye muhtaçtır. Sevgisiz insan susuz toprağa benzer. 

Peki kim gerçekten sevebiliyor?
Hiç kimse!
İnsanlar artık çıkar ilişkileri kurmayı tercih ediyor, kimi para pul için kimi şan şöhret için kimi ise gönül eğlendirmek peşinde.

İnsanların timsah gözyaşlarına aldanıyoruz, inanıyor ve kırılıyoruz. Saf bir sevgi herkese yakışmıyor sanırım sevmeyi beceremiyoruz.

Gerçeğim Sensin adlı romanımdan bir cümle paylaşmak istiyorum sizlerle; “Aşk, sevgi sadakat ister evladım!”

Sadakat olmayan, güven olmayan bir sevgi çıkar ilişkisi üzerine kurulmuştur. Böyle sevgiler olmaz olsun! Seviyormuş, ağlıyormuş, özlüyormuş hepsi palavra! Ne Leyla olabiliyorlar ne de Mecnun...

Yürekten sevmeye devam edin, kimseye yalandan sevgi gösterilerinde bulunmayın elbet bir gün yürekten seven, değer bilen birileri karşımıza çıkacaktır.

Sevgilerimle haftaya tekrardan görüşmek üzere hoşça kalın...