Ben Marmaris’te doğmadım.
Ama ömrümün yarısından fazlasını bu güzel coğrafyaya, bu kentin insanlarına, bu toprağın havasına, suyuna adadım.
Çünkü Marmaris’te yaşamak bir ayrıcalıksa, ona sahip çıkmak bir görevdir.
1996 yılından bu yana gazetecilik yapıyorum.
Cumhurbaşkanından bakana, genel müdüründen milletvekiline kadar kim Marmaris’e geldiyse; karşısına geçip bu güzel ilçenin sorunlarını anlattım.
Çözüm aradım, destek istedim.
Ne makam beklentim oldu, ne koltuk sevdam.
Tek derdim, bu şehirde yaşayanların huzuru, güvenliği ve mutluluğu oldu.
Ama zaman zaman kulağıma aynı sözler çalındı:
“Burada doğmadı ki…”
Peki soruyorum: Marmaris’te doğmamak suç mu?
Ben bu şehre sadece bir ev, bir iş, bir hayat kurmak için gelmedim.
Ömrümü verdim.
Burada güldüm, burada ağladım.
Burada çalıştım, sevdim, kaybettim.
Ve en acısı…
Bu şehirde, Armutalan Mezarlığı’nda iki evladımı toprağa verdim.
O toprak, artık sadece Marmaris’in değil, benim evlatlarımın da toprağıdır.
Her dua ettiğimde bu şehirle bağım biraz daha derinleşiyor.
Çünkü Marmaris artık sadece yaşadığım yer değil;
Canımdan parçaların yattığı vatan toprağı.
(Marmaris Atatürk Meydanı Abimlerim Yakup ve Çakır'layım.)
Bu şehre sadece ben değil, Türkiye’nin dört bir yanından insanlar geldi.
İzmirli, Aydınlı, Trabzonlu, Mardinli, Kayserili, Ordulu, Siirtli, Diyarbakırlı…
Kimisi doktor oldu, kimisi gazeteci, öğretmen, ormancı…
Kimi iş insanı olup onlarca kişiye ekmek kapısı açtı.
Hepsi Marmaris için çalıştı, ter döktü, üretmeye devam ediyor.
Çünkü bir şehri güzelleştiren şey sadece orada doğmak değildir.
Asıl olan o şehir için mücadele etmek, ter dökmek, sahip çıkmaktır.
Ben bu şehirde doğmadım ama adam gibi yaşadım.
Dürüst yaşadım, onurlu yaşadım, çalışarak yaşadım.
Marmaris’e zarar vermedim; aksine faydalı olmaya gayret ettim.
Bu topraklarda bir izim, bu sokaklarda bir sözüm kaldıysa ne mutlu bana…
Marmaris’e gönül vermiş nice güzel insanı tanıdım.
Merhum Salih Yüce (Büyük), Kamil Okan, belediye başkanları Muharrem Elgin ve İsmet Karadinç, Süleyman Çoban, İsmet Erdem, Burhan Çubuk, Turgut Karaca…
Yaşayanlardan Muhammet Ali Acar, Turan Öner, Doğan Tugay, Hamdi Gözpınar, Mustafa Karacan, İbrahim Tarım, Hüseyin Öztürk, Zeki Eren, İzzet Ünsal, İsmet Çakıroğlu, Mehmet Şencan, Ali Pala, Mustafa Balcı, Şennür Ünlü, Hasan Engin, Şaban Yıldırım, Mustafa Yüce, Duran Durmaz, Muhammet Ünlü…
Onlardan çok şey öğrendim.
Bugün yazıp çiziyorsam, onların Marmaris sevdasından ilham aldığım içindir.
* *
Büyük kızım Ege Üniversitesi İletişim Fakültesi mezunuydu.
Zorlu bir süreç sonrası Muğla Büyükşehir Belediyesi’nde işe başladı.
Ancak bir belediye başkan yardımcısının sosyal medyada "MHP’li birinin kızı CHP’li belediyede nasıl çalışır?" yazması üzerine…
Kızım, “Babamın üzerine geliyorlar” diyerek kendi isteğiyle işinden ayrıldı.
Oysa siyaset, bir genç kadının geleceğinden daha mı önemliydi?
(Marmaris şehir stadı)
Bugün hâlâ soruyorum:
Marmaris’te doğmamak mı suç?
Burada doğmayan biri belediye başkanı olamaz mı?
Bir birimin yöneticisi, bir kurumun çalışanı, bir kulübün başkanı olamaz mı?
Bu işler nasıl işler?..
* *
Marmaris’in değerlerine hep birlikte sahip çıkmalıyız.
Turizmin gelişmesinde öncü olan merhum Mustafa Deliveli (Hataylı – Lidya Otel), Halit Narin (İstanbullu – Martı Otel),
Merhum Murat Deliveli (Hataylı) Emre Otel, Ercüment Aydın (Trabzonlu), Asım Geniş (Rizeli), Muzaffer Özlü (Ordulu), Naci Alkan (Artvinli), Kenan Değertaş (Muşlu)…
Bugün hâlâ Marmaris Belediyesi Meclis üyelerinden Fahri Tan (Diyarbakırlı), Ahmet Özdemir (Kayserili), Erdem Karaosmanoğlu (Ordulu)
Trabzon doğumlu Erzincanlı Tunç Telli …
Hepsi bu şehre değer katmak için elini taşın altına koydu.
Ama hâlâ bazı çevrelerde “yabancı” muamelesi görenler var.
Peki daha ne yapalım Marmarisli sayılmak için?
Marmaris Belediye Spor’u başarıya taşıyan Ercüment Aydın, sırf “Marmarisli değil” diye engellendi.
Olan kulübe oldu.
Bilen bilir.
* *
Aynı mezarlıklarda yan yana yatıyoruz.
Aynı sokaklarda yürüyor, aynı dağlara bakıyor, aynı havayı soluyoruz.
Mikro milliyetçiliği bir kenara bırakıp, bu şehrin geleceği için birlikte hareket edelim.
Bu güzel cennet köşeyi birbirimize cehennem etmeyelim.
**
Bir zamanlar Marmaris’te bir tören sonrası Kemik Ali’nin çay bahçesinde çektiğim bir kare var:
ANAP İlçe Başkanı İzzet Ünsal, MHP İlçe Başkanı merhum Ömer Yalçınkaya, DYP İlçe Başkanı Hüseyin Öztürk, Milli Eğitim Müdürü ve CHP İlçe Başkanı aynı masadaydılar.
Bugün böyle bir fotoğrafı çekememek içimde bir yara.
Bu ülkenin insanları ne zaman yeniden aynı masa etrafında oturabilecek?
* *
Ben Marmaris’te doğmadım.
Ama bu şehirde yaşadım, sevdim, mücadele ettim.
Bu şehir benim sevdam,
Bu şehir benim yaram,
Bu şehir benim mezarım.
Allah'a Emanet Olunuz...
