Ey aşk-ı gülüşüyle hissettiren canan, seni sordular anlatamadım, anladım ki sözlerim gülüşünü anlatmaya cahil kaldı o anda utandım. Neredesin canan, kalbimdesin bilir misin? Neredesin canan, kalemimden dökülen sözlerimdesin. Neredesin canan, gönlümde tahtın bekler gelmelisin...

Aşk olmasa insan boş sayfalar gibi kalırdı, kalem hiçbir işe yaramaz yazdıkları ise anlamsız kalırdı. Oysa aşk güneşin sıcaklığını, dolunayın doğuşunu, yıldızların pırıltısını, karalanan yazıları şiirleştirip, güzelleştirir insana yaşamayı hissettirir. Aşksız her şey anlamsız...

Kalbimdeki canan; Güneşin sıcaklığını, dolunayın doğuşunu, yıldızların pırıltısını öğrettin ve senin için dökülen her cümlem şiirleşti, seninle güzelleşti. Sen kalemimdeki mürekkep, boş sayfalarıma yazılan kafiyem...

Aşkla yaşamalısınız, aşkla kavrulmalısınız. Hayatın tadını çıkarmak için aşkı arayıp bulmalısınız. Zaman akıp gidiyor aşkla öğrenin gökyüzünün maviliğini, baharda açan çiçeklerin güzelliğini, bir gülümsemenin neler hissettirdiğini. Aşkla kalın, kalbinizdeki cananı soldurmayın...