Bizim ülkemizde olur.

Meclis tv yi izledikçe bunu daha iyi anlıyorum.

Çoğu milletvekili bütçe konuşmalarında söz aldı.Söz alanların büyük çoğunluğu eline bir metin alıyor.Sanki ilkokullarda okuma bayramlarındaki çocuklar gibi vır vır okuyor.Pek az vekil elindeki  kağıda bakmadan hatiplik edebiliyor.

Başbakanımızın hitabet sanatındaki ustalığı  tartışılmaz elbet. Bülent Arınç da çok iyi bir hatip. Bunun dışında ne AK Partide ne CHP ve  MHP de hitabetiyle insanları etkileyen birini tanımıyorum.Muharrem İnce bağırıp çağırmanın hitabet sanatı olduğunu sanıyor.Ama birinin ona söylemesi lazım .Ağız dalaşı yapmak   hitabet olamaz.

Belki kızacaksınız ama BDP li Sırrı Süreye Önder ve Hasip Kaplan  da iyi hatip.

                                                                xxx

Hitabet yeneteği ille de doğuştan gelecek diye bir kaide yok.

Roma İmparatorluğunun en önemli hatiplerinden biri Çiçeron’du.Çiçeron aslında kekemeydi.Ama azimliydi.Kimsenin olmadığı sahillere gider ağzını küçük  çakıl taşlarıyla doldurup konuşmaya çalışırdı.Hiç yılmadı.Gün geldi Roma’nın en ünlü hatibi oldu.

Tarihimizdeki en ünlü hatiplerden birisi de Sultan Yavuz Selim’dir.Suriye çöllerinde homurdanan daha fazla ileri gitmek istemeyen yeniçeri askerlerini yaptığı bir konuşma ile öyle etkilemiştir ki askerler  Sina çölünü  aşarak Ridaniye’de Memlük ordusunu yenip Mısır’ı fetetmiştir.

                                                                xxx

Konuşmayan,tartışmayan bir toplumda yöneticilerin halktan  koptuğu bir ülkede ne önemi var hitap etmenin. Özellikle belediyelerde öyle alışmışız ki başkanların sağa sola saldırmasına,bağırıp çağırmasına bırakın iyi bir hatip olmayı insanca konuşmayı bile beceremeyenler var.Bakıyorsun adam vatandaşa selam bile vermiyor.Konuşmuyor,değer vermiyor.Ama yine de seçim kazanabiliyor. Bakıyorsun milletvekiline adam elinde yazılı olan metni okumaktan bile aciz. Ama maalesef bizim verdiğimiz yetki ile istediği kanunu çıkarabiliyor.

550 vekilden 500ü kürsüye çıktığında elindeki metni okuyorsa o meclisin büyük çoğunluğunun söyleyecek sözü yok demektir.