Önce duvarlarından

Rengarenk begonviller sarkan

Marmaris mezarlığını

Sonra Amfi tiyatroyu geçin

İlk sokaktan sağa dönün

Otellere gelmeden

Balkonunda çiçekler

işlemeli bir at olan

Evde oturuyorum ben

Ayaklarımı uzatmışım

Kafam yorgun

İçim bir tuhaf

Uzunyalı öksüz biliyorum

Barlar sokağı kapalı yine

Koca götlü, koca göbekli

İngiliz dilberler yok bu sene

Döğmeli, gögüsleri traşlı

Karayağız delikanlılar mahsun

Gemiler ıssız

Saman iskelesi sessiz

Emekli kanapeleri boş

Kovit kol geziyor

Yangınlar yeni bitmiş

Marmaris şaşkın

Marmaris üzgün

Ne denizi belli ne koyu

Ne yapacağını

Ne olacağını

Kimse bilmiyor

Belirsizlik diz boyu

Ne coşku kaldı

Ne de turizm sezonu

Heryer de küller

Her evde is kokusu

Bir de ekmek parası

fukaralık korkusu