Türkiye, o kadar verimli toprağına karşın, daha doğrusu bir zamanlar çok büyük bir tarım ülkesi olmasına karşın, artık kendi kendine yetecek ürününü bile üretememektedir. İşte bu durum, tarım sektörünün geldiği yeri görmemiz açısından çok vahim bir durumdur! Özellikle “ gübre fiyatları, mazot fiyatları, daha doğrusu girdi maliyetleri” çok büyük oranlarda artmıştır. Gübre fiyatlarındaki artışın, tarım kesimimizi etkilemesinin temel nedeni ise; ülkemizin” gübrede dışa bağımlılığıdır”. Tüketilen gübrenin yarısı ithal edilmektedir. Ayrıca bunun yanında ülke içerisinde üretilen gübreninde, hammaddesinin büyük bir bölümü ithal edilmektedir. Bu durum ülkenin, ne derece dışa bağımlı olduğunu göstermektedir. Böyle bir aşamada, 2008 ve önümüzdeki yıllar, gıda fiyatlarında spekülasyonların olacağı bir yıl olacaktır! Pirinç de başlayan fiyat artışları, önümüzdeki günlerde süt ve süt ürünlerinde de derinden hissedilecektir. Ayrıca buradan iddia ediyorum ki, özellikle kırmızı mercimekte de stoklar tükenme durumuna geldi ve de büyük bir olasılıkla, Türkiye önümüzdeki günlerde kırmızı mercimekte de büyük sıkıntı çekecektir. Gübre alabilmek için, birçok çiftçi tefecinin eline düşmüştür. Çiftçi olup da, bankaya kredi borcu olmayan çiftçi, hemen hemen yok gibidir. Çiftçiler, bankaların esiri olmuşlardır! Yunanistan'da, çiftçinin kullandığı mazot fiyatı 1 YTL iken, Türk çiftçisi aynı mazotu 2 YTL olarak kullanmaktadır. Türkiye'de kullanılan girdi maliyetleri, dünya fiyatlarının üzerindedir. Öncelikle bu fiyatların, dünya fiyat düzeyine çekilmesi lazım! Böyle bir aşamada, çiftçimiz dünya piyasalarıyla nasıl rekabet edecektir? Tarımda çalışan insanlarımız, karnını bile doyuramayacak duruma geldiklerinden, tarımda çalışmayı bırakmakta ve de kente göç etmektedir. Böyle bir göç, ülkenin siyasi, ekonomik, sosyal krizlerine neden olmaktadır. Buğdayın dünya fiyatlarına bakıldığı zaman, ABD de buğdayın tonu 240 YTL, Kanada da 265 YTL. Ancak Türkiye'de ise ekmeklik buğdayın fiyatının tonu 470 YTL. Görüldüğü gibi fiyatlar, dünya fiyatların çok çok üzerindedir. Böyle bir aşamada iç piyasanın rekabet gücü kalmamıştır. Önümüzde ki yıllar, tek kelimeyle su savaşlarının olacağı bir yıl olacaktır. Nüfusun sürekli artışı karşısında, su ihtiyacı her geçen gün artmaktadır. Geçen senelerde yaşanan su sıkıntısına rağmen, çözüm tedbirleri bir türlü alınamadı. Kuraklıkla mücadele için, AB ülkelerinde oluşturulan devlet politikalarını, ne yazık ki, ülkemizde görmek mümkün olmamıştır. Ülkemizin “muz üreticisi” durumunda olan, Mersin'in Anamur ilçesi de, yine muzdan şikâyetçi! Gümrüksüz girdiği söylenen çikita muzlar nedeniyle, muz üreticileri çok mağdur olmaktadırlar. Özellikle girdi fiyatlarındaki artışlar nedeniyle, 5 yıl önceki fiyatlarla muz satmak zorunda kalmaktadırlar. Mutfakta yangına yol açacak diğer bir temel madde ise, “yağ fiyatlarındaki “ artıştır. Yağ üretimde dünya genelinde bir azalma görülmesine karşın, bunun yanında ülke içindeki stoklarda bitmiştir. Her yıl, 2 Milyar dolar civarında bir para, yurt dışına gitmektedir. Bir yıl içinde, “ yağ hammadde fiyatlarında” %80 oranında bir artış meydana geldi. Ayçiçek yağında ihtiyaçlar, şu an tamamen ithal yoluyla karşılanmaktadır. Aynı sıkıntılar domates üreticisinde, pamuk da, fındık da, elma da, soğanda, patates de yani kısacası bütün tarım ürünlerinde sorunlar almış başını gitmiştir! Bütün sorunlardan kurtulmuş, kendi milli ekonomisini, kendi oluşturan, bir devlet anlayışını görmek dileğimle…