Bir varmış bir yokmuş diye başlıyordu masallar.Bizim için, 80 darbesinden,90 harbedesine, miladın muhafazakarlarını hayastımıza ister istemez dahil etmişiz.Devrim diye adlandırdığımız şeyler yitip gitmiş, insanımız liberal bir demokrasi anlayışı içinde sokaklarda harbede ve gövde gösterileri yaparak büyük değişimler yaratabileceğine inandırılmış. Unutulmamamlı ki fikirler amaçlarına direnip ulaşılmadığı sürece özgür bir düşünce ortamından mahrum bırakılır.Aradığımız fikir özgürlüğü, hanemizin içinde kendi mahremiyetimiz doğrultusunda sürdürmeyi dilediğimiz demokratik bir yaşam biçimi ise,oy pusulalarında atılan büyük adımların emsalinde daha rasyonel bir biçim düşünülerek'te kazanılabilinir."Ben" merkezli yaşam biçimimizdi ziyani doğuran şöyle kullanılan bir deyim vardır ya, "komşumun çimeni benim çimenimden daha yeşil"misali kim kalmış ki bu komşuya muhalefet olarak duran ,kendi haklarımızdan dahil mahrum kaldığımız bir ülkede ufacık çocuk ölüyorsa eğer, böyle ideolijilerin içinde güldülen siyasetin ardından da sokağa çıkıyor.Belkide masumiyetini kaybediyor, varsın elinde sapan olsun yada ekmeği sonuçta olmuş mu bundan daha hakikiyetli bir gerçeği,biz Çocukluğumuzu kaybetmişiz.