Sıhhatli uzuuun bir ömür iyi olabilir ama sabır ve tahammül gerektirir. Çünkü insan yaşamında defalarca ölür.

İlk ölümler çoğunlukla dedelerle, ninelerle başlar. Sonra anne babanızı kaybedersiniz bir kısmınızı toprağa verirsiniz. Sonra ablanızı abinizi kaybedersiniz bir kısmınız daha gider. Ve sıra arkadaşlarınıza gelir daha fazla gömülürsünüz. Allah göstermesin eş, evlat kaybı en zorudur. Neredeyse gömülmedik yeriniz kalmaz. Her " başın sağolsun" dendiğinde tüyleriniz diken diken olur, göğsünüz sıkışır, mideniz taş gibi olur. İçinizden bir şeylerin kopup gittiğini hissedersiniz. En sonunda ecel gelir geride kalanınızı toparlar alır götürür gömer. Perde kapanır, oyun biter.

Samimi olarak yazıyorum. Ne kadarım toprağın üstünde , ne kadarım toprağın altında artık bilmiyorum.

Yani o kadar takmayın virüse mirüse Tedbirinizi alın, gerisini Allah'a bırakın. "Kaderde ne varsa, alnımızda ne yazıyorsa o olur deyin rahatlayın. Bana ne olacak korkusu size bir fayda getirmeyecek, sadece yorup duracak sizi. Şu durumda hiç istemesekte maalesef elimiz kolumuz bağlı bekliyoruz. Endişe içinde kendimizi ve çevremizi yıpratıp duracağımıza "Korkunun ecele faydası yok" demek zorundayız. Boşuna yalan dünya dememişler.

Güzel hemşerim Veysel babanın dediği gibi" uzun ince bir yoldayız, gidiyoruz gündüz gece" biraz da maskeli gidelim bakalım.

Gidiyoruz işte, geride ne kaldıysa, taşıyoruz.

Gittiği yere kadar.

İngilizce de böyle durumlarda kulanılan" big deal" diye bir terim vardır.. Ne olacaksa olsun sanki çok önemli de demektir.

Big deal yani.

L.Şeyh