ARTIK SİYASET DEĞİL ŞOV YAPILIYOR

              Mehmet Arif  çoğu hapishanede geçen günlerinde yazmıştır en sevilen şiirlerini   

             Seni anlatabilsem dipsiz kuyulara akan çığlığa

             Okyanusun en ıssız dalgasına düşmüş bir kibrit çöpüne

             Yokluğun cehennemin öbür adıdır

             Üşüyorum kapama gözlerini''

              Diyerek bitirir bu içimizi cız ettiren şiirini. Benimsediği fikir ne olursa olsun ancak özü sağlam bir insandan çıkar bu dizeler.Acıların imbiğinden geçip yürekte demlenen hislerle.

              Şöyle bir baktım da Muhsin Yazıoğlu'nun Üşüyorum şiirine.O da bir o kadar dertle yazılmış içerde.

             '' Huzur dolu içimde

              Ben sonsuzu düşünüyorum

              Ey sonsuzluğun sahibi sana ulaşmak istiyorum

              Durun kapanmayın pencerelerim

              Güneşimi kapatmayın

              Beton çok soğuk üşüyorum

              Okuyunca insan sanki içerde o günleri geçiren kendisiymiş gibi dertleniyor. Hüzün kaplıyor içimi.Milliyetçiliğin ,Nizamı Alemin en önce giden neferi.Adını böyle tertemiz tutmuş kaç siyasi parti lideri tanıyorsunuz dünya üzerinde.

              İki şairin dünya görüşleri ne kadar farklı değil mi? Oysa iki şiir kardeş gibi yakın duygularla yazılmış.

              İkisi de üşüyor içerde.

              İkisi de işkencelerle  başlıyor güne. İşkencelerle bitiriyor geceyi.

              İkisi de inanmış insanlar.İnancı için yaşayıp inancı için ölmüş.

              Çünkü ikisi de fikir adamı.İkisi de iyi insan.İyi insanlar Sağcı Solcu,Alevi ,Türk Kürt  Sünni Yahudi, fark etmez heryerde iyidir ve aynı duyguları yaşarlar,yaşatırlar.

              Onların solculukları da sağcılıları da yavan değildir.

              Artık böyle fikir adamları kalmadı.

              Şimdi  halkın değer yargıları üzerinden, hassasiyetleri üzerinden koltuk kapmaya çalışan ,rant peşinde koşan siyaset yapılıyor.

              Şimdi siyaset  değil şov yapılıyor.