Yeşil gözlü güzel kadın sadece çok güzel bir kadın değil aynı zamanda inanılmaz yaratıcı, sabırlı, mükemmel bir ressamdı. Bunu sizlere övünerek defalarca yazdım biliyorsunuz .

Resim yaparken onu seyretmeye bayılırdım. O yeşil gözlerini kocaman kocaman açar yaptığı resme odaklanmaya çalışırdı.

Elleri çok güzel, parmakları incecik ve uzundu. Sanki Allah'ın ona verdiği o ilham; o kabiliyet o incecik parmaklardan; üzerinde çalıştığı kağıt veya kanvas üstüne akardı.

Bir gün hayran hayran Yasemin'in resim yapmasını izlerken, birden "Ben de resim yapmak istiyorum" dedim.

Yaptığı resimden kafasını kaldırdı. O güzelim gözlerini gözlerime dikti "nereden esti" der gibi yüzüme baktı gülümseyerek. " Heveslendim, ne var?" Dedim. Hiç itiraz etmezdi. Masasından bir kağıt, bir kalem aldı önüme koydu. "Al o zaman şeker, döktür" dedi gülerek.

Kağıdı önüme çektim, kalemi aldım. Yasemin resmine döndü. Bir leylek resmi yapmaya karar verdim.

Bayağı bir uğraştım. Yasemin yaptığı resimden başını kaldırmadan " bitirdin mi" diye sordu. " bitirdim" deyip çizdiğim leyleği önüne koydum. Kafasını çevirdi kahkahalarla gülmeye başladı. O kadar ki elinden kalem düştü.

Kahkahalar arasında " hayatım bu ne" diyebildi. " ne ne" dedim, alındım. Yine katıla katıla " sen hiç dört ayaklı leylek gördün mü bu nasıl leylek dedi" gözlerinden artık yaşlar gelerek.

"Dört ayaklı mı çizmişim? Hay Allah ön ayaklarını mı yoksa arka ayaklarını mı silsem acaba?" Diye sordum utanarak.

Yaptığı resmi bıraktı ayağa kalktı. Sarıldı büyük bir sevgiyle uzun uzun öptü beni.

Sonra bir eli ensemde gülümseyerek gözlerimin içine baktı.

Arasıra hani bana " hayatım beni nasıl bu kadar sevebiliyorsun diye soruyorsun ya" Evet" dedim. Devam etti. "Çok güçlü ve kararlısın, sevgi dolusun. Aynı zamanda çok dalgın ve hatta naifsin. Dört bacaklı leylek çizen biri sevilmez mi hiç" dedi. Sarıldı sarıldı ve kahkahalarla gülmesine devam etti.

O gün yeşil gözlü güzel kadını iki kez sevdim, dört kez sevdim, yüz kez sevdim. O kadar güzel güldü, o kadar incitmeden benimle dalga geçti ki.

O çizdiğim dört ayaklı leylek resmini hep sakladı ve her baktığında güldü biliyor musunuz?

Leyleğimin iki bacağını silmeme izin vermedi.

Ama artık leyleklerin iki bacaklı olduklarını biliyorum.

Çok iyi biliyorum.