Sevdiğim bir arkadaşım yıllar önce hayatını Moskova’da kurmaya karar verdi. Yaklaşık yirmi yıldır Moskava’da yaşıyor. Hatta oraya ticaret yapmak için giden pek çok vatandaşımıza da yardım etmişliği en azından mihmandarlık yapmışlığı (rehberlik) vardır. Geçenlerde Türkiye’ye geldiğinde beni de ziyaret etti. Epeydir görüşemediğimiz için uzun uzun sohbet ettik. Ben ona Türkiye’nin giderek muhafazakarlaştığından bahsettim o ise gülüp durdu.
‘’Neden gülüyorsun?’’ dediğimde başladı söze.
Dedi ki ‘’Türkiye’de öyle muhafazakarlık falan yok sadece yozlaşma,birbirini kandırma var ‘’.
Yıllardır yurtdışındayım. Pekçok insan geldi yanıma Türkiye’den ve bunların yarıdan fazlası abartısız falan cemaatten,filan partiden, falan kuruluştan bağlantılı insanlardı. Hepsinin ortak noktası ,daha doğrusu ortak kaygısı dini bütün görünmek ama sadece görünmek.
Hayretle arkadaşımı dinlemeye devam ettim.
‘’Bunların hepsi görünüşte son derece dini hassasiyetleri olan insanlardı. Ama tamamına yakını yemekte, yemek sonrasında alkol alıyordu ve neredeyse hepsi benden kendilerini randevu evlerine, gece kulüplerine götürmemi istiyorlardı. Gördüğüm insanların neredeyse tek bir hassasiyetleri vardı o da sadece domuz eti. Kendileri her türlü domuzluğu yapsalar da domuz eti yememeye hatta domuz eti pişen tencereden bile yemek gelmemesine özen gösteriyorlardı. Ama onun dışında küfür, alkol,kumar,fuhuş hepsi vardı.’’
Arkadaşımın tespiti ne kadar da doğruydu. Belki de uzun yıllar yurt dışında yaşadığı için Türkiye’yi benden daha iyi analiz ediyordu. Bin dokuzyüz seksenden sonra Türkiye büyük bir değişime uğradı ama en çok da son on yılda hızlandı bu değişim.
Artık yolsuzluk haram değil galiba. Hırsızlık, sana ait olmayan şeyleri sahiplenme haram değil. İftira atmak da sıradan bir şey.Kimse duymadı mı görmedi mi fuhuş bile normal. Samimi olduğumuz tek bir hassasiyet var o da domuz eti yememek. Belki farkında olmadan onu da yediriyorlardır kimbilir.
