...günlerden bir gün ben, dağınık, zamanını bekleyen bir çalar saat gibi akrebin yelkovanı kovalamasını seyrederken. Bir yandan bilgisayarımla bağımı kurmaya çalışıyordum. Yeni hasır nesrim. Arkadaşıma ulaşmaya çalışırken bir baktım. Farklı bir çift göz. Merak ettim oysa tanıdık, bildik biriydi. Yüzümde inceden bir sızı oluştu yanaklarım alev alevdi sanki.

Utanmıştım.

Heybetli ve durusuyla bana ne kadar sert gözükse de içindeki inceliği göstermişti. O an insanlara o yargıyla bakmamayı öğrenmiştim. Konuştuk rahat etmiştim biraz daha. 'Böyle sürdü her bilgisayarı açtığımda onunla konuşuyor, sabırla dinliyor soruyor, öğreniyordum. Öylesine karaladığım yazıları görmüş. Konuştuk...

“Güzel yazıyorsun” dedi.

Bense sıradan olduğunu söylemiştim. O eğer “kendine güveniyorsan inanıyorsan benimle çalışmak ister misin yazılarını beğendim” dedi. O ana düşünmeme gerek dahi yoktu, şaşırmıştım. Büyük bir mutluluk tabi ki kendime inanıyorum, güveniyorum” dedim. Her şeyden önce tanımıyor olmasına rağmen bana olan samimiyeti ve inancıydı bana güç katan.. Kapattığım sayfayı tekrar açtım. O gün yüreğime sordum. Film devam ediyordu perde aynı perde değil oyuncu aynı oyuncular değil. Ama ben baştan yazmaya karar vermiştim. Bu yüreğine dönüş projesini bana sunan inanan güvenen ve hiç bir şey esirgemeyen her daim yanımda olduğunu hissettiren TEMEL IRMAK' a namı değer TEMEL REİS' e teşekkürlerimi sunuyorum. Bu olayın baş rol oyuncusu TEMEL IRMAK' tır. Sizi tanıdığıma mutluyum…