Kuyunun dibine yaklaştığında kararır her yer..kör olursun .Ağırlığın öylece aşağıya çekerken seni,sen direnmeye çalışsanda,direndikçe dibe yaklaşırsın.Gücün bitti sanırsın..Sıkışırsın o kuyuya..Karanlıktır,korkarsın..Ağlarsın içten!Sakın durma ağla!Boşalt içindeki ağırlığı..Çünkü gözlerinden akan her yaşışıltı saçar,daha bi parlar gözlerin..Karanlıkta ağlamak aydınlığı getirmez diye korkma ağla..!Ve unutma aydınlıkta gözlerini kısarsın,fazla gelir gözünü alır..Karanlıkta kendi ışığınla başbaşa kalki..Aydınlığa olan hasreti bittiğinde,gözlerindeki ışıltı hiç sönmeyecek mutluluktan parlayacaksın..
Kapkaranlık gökyüzünde beliren tıpkı bir kutup yıldızı gibi..Ve sona geldiğinde bir başlangıca adım atacağını bil..Aydınlık yine senin yine güneş sana doğacak..bu sefer hep parlayacaksın..!