İzmir’in efsane ismi Mahzar Zorlu, ölümünün üçüncü yılında adına layık olarak anıldı. Bir haftaya yayılan etkinliklerde, Mahzar Zorlu’nun İzmir’e, İzmirlilere olan sevgisi üzerinde duruldu. Sosyal yaşamda, yaşamda, sporda Mahzar Zorlu konu başlıkları altındaki toplantılarda İzmir’in efsane ismi üzerinde duruldu.

17 Mayıs 2007 günü Ege Palas Otelinde Mahzar Zorlu adına düzenlenen konser görülmeye, dinlenmeye değerdi. Daha önce yapılan anma törenleri de adına yaraşır biçimdeydi. Altay tesislerinde yapılan törende Okan Yüksel’in sunumuyla katılımcılar duygulu anlar yaşadılar. Çoğu kişinin gözyaşlarını tutamadığı anma töreni, insan işte böyle anılır dedirten cinstendi.

Güzelbahçe Atatürkçü Düşünce Derneğinin Türk sanat müziği konserinde şarkılarla anıldı Mahzar Zorlu. Koroyu Nursal Ünsal Birtek yönetti. Gecenin konuk sanatçısı İsmet Yazar’dı. Her şarkıya tüm konukların katılması başka bir güzelliği oluşturmuştu.

Geceyi sunan İzmir’in bir başka büyük ismi Sancar Maruflu’ydu. İzmir’deki tüm sosyal olaylara arka çıkan Sancar Maruflu, Mahzar Zorlu’ya da sahip çıkmıştı. Gerçek, çıkarsız bir İzmir sevdalısı Sevgili Sancar ağabeyim. Bir kente sevdalı olmak lafla olmuyor. Herkesin unuttuğunu o unutmaz. Yeri gelir, kimseyi bulamazsa tek başına tören yapar. Bir insanın kentine karşı  bu denli vefalı olabileceğini düşünebiliyor musunuz? Orada Sancar Maruflu adı varsa, rahatlıkla düşünebiliriz. Sevgili Maruflu, elinde mikrofonla konuşurken heyecanını gizleyemiyordu.

Sahneye gelenler, Mahzar Zorlu’nun güzelliklerini anlata anlata bitiremiyorlardı. Gazeteci Okan Yüksel’in konuşması çok uzun bir alkış aldı. Program bitince çoğu kişi Okan Yüksel’i kutladı. Konuşma metnini istedi. Oysa sevgili Okan ağabey, konuşmalarını doğaçlama yapar.

Mahzar Zorlu ve Sancar Maruflu’nun İzmir İl Fakirleri Yardım Derneğinde birlikte çalışırken insanlara yaptıkları yardımları anlatmakla bitiremediler. Gürsel Ertaç, Zorlu’nun bir futbolcuya yaptığı maddi yardım sonunda futbolcunun sağlığına kavuşup iyi bir futbolcu olduğunu anlattı. Bu olayı yanımda oturan Nafiz Zorlu da ilk kez duyuyordu.

Konsere geçilmişti. Şarkılar o denli güzel seçilmişti ki tüm salon katılmamak için kendini zor tutuyordu. Nafiz Zorlu da tüm şarkılara katılıyordu. Bir ara kulağıma eğilip,hocam sen epey biliyorsun bu şarkıları. Biz haftada bir toplanırız, bundan sonra seni de bekleriz, dedi. Oysa kendisi benden daha çok katılıyordu, makamına göre de söylüyordu. Olur, dedim neden olmasın. Yeter ki yerini, zamanını bileyim yeter. Ben sana bildiririm, dedi.

Bir şarkıdan başka bir şarkıya geçiliyordu. Korodan sonra Kültür Bakanlığı sanatçısı Nursal Ünsal Birtek üç şarkıyla geceye renk kattı.

Gecenin konuk sanatçısı İsmet Yazar, hastayım, ağır bir grip geçiriyorum, dedi. Şarkıları söylemeye başlayınca, insanlar hastalıklı hali buysa, sağlıklı hali nasıl olur, derken bile nasıl söylediğini çok iyi biliyordu, biliyorduk… Birkaç kez birlikte bir yerlere konuk olmuştuk. Sevgili İsmet Yazar, bir şelale gibi çağıldayarak söylüyordu şarkılarını. Öyle ses çok kişiye nasip olmuş bir vergiydi. Çocukluğumuzdan beri dinlediğimiz birini yıllar sonra dinlemek, ondan sonra şarkı söylemek, şakalaşmaktan güzel bir şey olamazdı sanırım.  Beni Zeki  Müren’den sonra sahneye çıkan kişi olarak bilir. Aramızdaki gerçek bir espridir. Zeki Müren’den sonra sahneye gerçekten çıkardım. Hem de lise yıllarımda, sahneyi süpürüp temizlemeye çıkardım.

Konser bittiğinde, müzikle ruhumuzu yıkamıştık. O yeterdi bizler. Nafiz Zorlu, haydi hocam en üst kata çıkıyoruz, dedi. Asansöre binmiş, yükseliyorduk…