Bir okul dönemi daha sona erdi. Karneler verildi, küçük eller büyük mutluluklarla renkli zarflarını aldı. Belki ilk kez sahnede alkış aldılar, belki de ilk kez bir grup içinde kendilerini ifade ettiler. Bu sadece bir karne değil, aynı zamanda ilk sorumluluklarını, ilk arkadaşlıklarını, ilk kez “ben yapabilirim” duygusunu taşıdıkları bir yolculuğun meyvesi.

Bu yazı, okul öncesi eğitim alan miniklerin başarıları kadar, onları her sabah güvenle okula uğurlayan, öğretmeniyle iletişim kuran, etkinliklere katılan, bazen yorulan ama hiç vazgeçmeyen tüm anne babalara bir teşekkürdür.

Anaokulu, akademik başarının değil; karakter gelişiminin, duygu yönetiminin, sosyal becerilerin temelinin atıldığı bir evredir.

Bu dönemde çocuklarımız oyunla öğrenir, sevgiyle büyür, deneyimle gelişir. Ve bu gelişimde aile desteği her şeyin önündedir. İşte bu yüzden çocuklarımızın ilk karnesi, aslında hepimizin ortak emeğidir.

 Velilerimize Birkaç Öneri:

 • Karneleri bir yarışın göstergesi değil, gelişimin bir aynası olarak görün.

 • Tatil boyunca çocuğunuzun ruhunu dinlendirin. Planlı olmayan boş zamanlar, çocuklar için öğrenmenin gizli alanlarıdır.

 • Onunla bol bol konuşun, birlikte kitap okuyun, doğada yürüyüşler yapın.

 • Başarıyı notlarla değil, gelişimle tanımlayın.

Unutmayın:

Anaokulu çocuğu, henüz hayata oyun penceresinden bakan bir bireydir. Onu sevin, dinleyin, sabırlı olun. Çünkü ilgi gören çocuk, kendini değerli hisseder. Değerli hisseden çocuk ise dünyaya katkı sunan bir birey olur.

Tüm minik öğrencilerimizi sevgiyle kutluyor, onları destekleyen değerli velilerimize gönülden teşekkür ediyoruz.

 Ve bir not:

Yaz okulu gibi eğitimle oyun iç içe olduğunda, çocuk okulla bağını koparmaz; alıştığı düzen, güven duygusunu korur ve gelişim kesintiye uğramaz.

“Okulla bağı kopmayan çocuk, merakla büyür; oyunla öğrenir, sevgiyle gelişir.”

Yeni eğitim döneminde görüşmek dileğiyle…