Yağmur yağmasa toprak bereketlenir mi... Açar mı çiçek, yeşerir mi ağaçlar! Bir damla suya muhtaçtır toprak, yoksa değersizdir, kıymetsizdir. Körpe kuzular dengeli beslenmezse gürbüzleşir mi, inekler süt verir mi... İnsan da böyledir. İmlek imlek işlemek gerekir beynini, zihnini, bedenini. Koyverip gittiğiniz zaman insanlıktan çıkar. İnsanın besini bilgidir. İnsanın besini gayrettir. Kullanılmayan uzuvların körelmesi gibi oturdukca körelir insan, vasfını yitirir.

Asla yapmayacağı bir yemeğin tarifini neden izler bir insan veya cebinde beş kuruş birikimi yokken neden yatırım danışmanlarının hararetli tartışmalarına kilitlenir... Neden ömrü hayalinde gidemeyeceğini bildigi halde lüks otellerin tanıtımlarına dikkat kesilir. 

Neden zamanını işine yaramayacak boş şeylerle geçirir, boş hayallere sürüklenir, hiç tanımadığı kişilerle empati kurmaya çalışır...

Özenir, ister ama gayret etmez.

Gününü ve saatini kutsal bir gün sayıp, her işini ona göre düzenleyip, ekran başında avare avare, dizi filmlere olan düşkünlük te bu manada sayılabilir elbet. Hiç bir zaman dahil olamayacağı hayatların içinde bulur çünkü kendini. Başkalarının hayatını izleyerek o hayata dahil olmanın keyfini sürer. Filmdeki karakterlerle kendini özdeşleştirir, onunla yaşar, onunla güler, ağlar, sinirlenir. Ta ki dizi bitene kadar. Sonrasında tekrar kendi sefil dünyasına döner ve mutsuz bir şekilde rutin işlerine gömülür. Ha, bir de işi abartıp sokakta dizideki karakterin kendinde vücut bulmuş hali olarak gezip, sanal dünyayı gerçekte yaşayanlar vardır. Bu zaten bambaşka bir garabet. Estetik operasyonlar ile kendini o sanatçıya benzetmeler, aynı kıyafetleri giyip gezmeler, tamamen psikolojik bir vaka halini 

alır.

HAYATINDA FARK YARATAMAYANLAR, BAŞKALARININ HAYATLARINI SEYRETMEKTEN ÖTE GİDEMEZLER.

Üretmek meşakkatli bir iştir. Çalışmak, çabalamak, okumak, kendini geliştirmek, bunlar zor işler vesselam. Hep doktorlara, avukat ve mühendislere özenen ama hiç bir dersine çalışmayan afacan çocuklar gibisin. Sporu seversin, hatta fanatikleşir, eleştirir, kendince taktik verirsin televizyondan seyrederken. Futbolcuları gördüğünde, "Ne para kazanıyor bunlar be" diye geçirirken içinden, o sporcuların her Allah'ın günü antrenman yaptığını, karda, yağmurda, çamurda koşturup durduğunu, beslenmesine ve özel hayatına dikkat etmek zorunda olduğunu hiç düşünemezsin. Sen ki bu kadar spora aşıksın ama bırak spor yapmayı, yürümekten acizsin, ekmek almaya bile araba ile gidersin.

Manken gibi vücudum olsun der, boğazına 

dur diyemezsin. Üniversiteyi bitireyim meslek sahibi olayım der, sınavda kopya çekersin. Rahat para kazanayım der, olmadık işlere bulaşırsın. Vatan sana canım feda der, askerliğini paralı yaparsın. Köyünde tarlanı ekip biçmek varken şehirde fabrikada başkasının işinde işçi çalışırsın.

Kimse çalışmak istemiyor. Kimse okumak istemiyor. Kimse yorulmak istemiyor. Ama herkes bir şey olmak istiyor. Zengin olmak, popüler olmak, güzel olmak, kaslı olmak... Mirasyedilikle bir yere varamayacağını anlayacak insan. Atalarının biriktirdiğini sen tüketerek bu varoluşu sürdüremezsin. Başkası senin için üretmezse aç kalırsın, açıkta kalırsın. Tembelsin ve üşengeçsin ama çok havalısın.

Herşeyin bir bedeli var. Çalısacaksın. Emek vereceksin. Dayanacaksın. Sabredeceksin. Yatarak başarılı olamazsın.

Yalancı mıyım?