GÖKYÜZÜ

Gökyüzü bütün insanlara bahşedilmiştir Bana bak, diye… Gökyüzünde hiç bir kötülüğün rengi yoktur. Bu dünyadan gideceğimiz taraf da orasıdır Kendi kötülüklerimizi ve iyiliklerimizi beraberimizde götüreceğimiz sorgusuz ve sonsuz tek mekan. Zaman zaman gürültülü olsa da, aleve dönse de şimşekler çaksa da,yıldırımlar düşse de gökyüzü adaletlidir. GÖKYÜZÜ Sana bırakır ne kadar iyiliklerin ve kötülüklerin varsa hepsini kendin taşı, der bana ! Yanacağın ne kadar odun, kömür varsa yanmak istediğin kadar kendinle getir der, iyiliğinle ve kötülüğünle Seni yakmakta sorun yok ! Ya da bir o kadar yaşattığın güzellik, Aldığın teşekkür, dua Sahibim yalnızca Allah’a şükür deme varlığınla Seni mutlu etmede, seni huzurlu kılmada da, sorun yok. Gökyüzü, ne kadar kollarını, gözlerini, göğsünü, vicdanını açarsan o kadarından çok fazlası varım zaten sende, der. Aslında bana baktığında hiç bir günah işleyemezsin der! Ben kara değilim Ben maviyim özümde Kararırsam bile bazen küslük halimdendir Beni anla der gökyüzü! Yağmur olurum, dolu olurum, fırtınaya dönerim Beni unutmuş sen kendine dön diye ! Ve hala anlayamamışsan göklerde beni Suya döndüm, göllerde, denizlerde, okyanuslarda, Bu kadar fazlaca masmviliklerimlerle farkına var, diye ! Ve hala gelememişsen yine bana Senin için yoktur artık Ne koca masmavi bir gökyüzü Nede Denizlerim, okyanuslarım Nede en yakın kardeşim Koskoca kara toprak ! Yer bulamamışım bir türlü sana çok istememe rağmen ! Yapacak bir şey kalmadı yerin yokmuş meğer bu alemde ! Ve izin veremeyeceğim yeryüzünde yaptığın kötülüklere Gökyüzünde de…