Değerli okurlar 17 Ocak 1994 yılında Los Angeles’te 6.7 kuvvetinde bir deprem yaşamıştım.
Toplam 57 kişi, çoğu yaşlı ve engelli ölmüştü. Depremden en fazla 15-20 dakika sonra Amerikan
Askeri tüm alanı içten ve dıştan ablukaya almış depremzedeleri ve işin uzmanı olmayan herkesi
bölge dışına çıkarmış ve orada yine askerler tarafından kurulan hazır sıcak çadırlara yerleştirmişlerdi.
Uzmanlar helikopterlerle gelmiş ve çok rahat bir şekilde işlerini görmüşlerdi.
Şimdi birde bizdeki depreme bakınca şaşırmıyor değilim. Herkes gönüllü birde yağmacılar var
yani hırsızlar…
Asker Amerikada yerden çöp aldırmıyor, kuş uçurtmuyordu, herkes kontrol altındaydı.
Herşeyden önce Türkiye’nin başı sağolsun. Ben Cumhuriyet tarihinde 10 şehri kapsayan böyle
büyük bir deprem okumadım, duymadım ve yaşamadım.
Avrupa, Amerika, Rusya, Çin, Japonya hepsi Türkiyeye yardım yolluyor veya hazırlanıyor.
Beğenmediğimiz Yunanistan “emret komşu” diyor…
İnsanlıktır bu başka hiçbir şeye benzemez…
İnsanı insan yapan, ayakta tutan ve yaşatan en önemli unsur.
Çok büyük tabiat felaketlerinden birini yaşıyoruz…
Türkiye artık bir çok önemli şeyi öğrenmelidir “eğitim” yani işi bilmek Gönüllü olmak iyi bir niyet
ancak bu zamanda faydadan çok zararı olur.
Ehliyetsiz araç kullanmak gibidir.
Deprem bölgesinde televizyonlardan görüyoruz halk yine ortalarda koşuşturuyor bunların
büyük kısmı hiçbir tecrübesi olmayan acemi halk.
Kanımca en doğrusu ve en faydalı olabilecek komutanlarının yönetiminde genç askeri kuvvetlerdir
ve bu bölge geçici sıkı yönetim bölgesi ilan edilirse kurtarmalar çok daha disiplinli , düzenli ve çabuk olur.
Birde çok ilginç olarak bazı binalar sağlam duruyor o zaman yıkılan ile yıkılmayan arasında fark nedir?
Bunun da deprem ve inşaat mühendisleri tarafından açıklanması gerekmezmi?
“Deprem öldürmez çürük yapılan inşaatlar öldürür” derlerdi…
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.