Mayıs 2011’de gerçekleştirilen Beşinci Çukurova Sanat Günlerinin geleneksel Çukurova Ödülü Yazar Ayla Kutlu’ya verildi. 4-6 Mayıs günlerinde Hatay, Adana, Mersin’i kapsayan üç kentte sanat günlerinin etkinlikleri yapılmıştı.

Sanat günleri Çukurova’ya yayılmıştı. 4 Mayıs 2011 günü açılış töreni Hatay’da gerçekleştirilmişti. 6 Mayıs günü Adana’da Ayla Kutlu ile söyleşi, 7 Mayıs günü Mersin’de okuyucularla buluşma gerçekleştirildi. Ben ise Adana’da imza günlerim nedeniyle bulunuyordum. İzmir-Konak Belediyesi Kültür Müdürü Namık Kuyumcu’yu bir nedenle aramıştım. Neredesin diye sordu, Adana’dayım dedim. Tam bir hafta kalacağız, deyince 6 Mayıs’ı not al, Ayla Kutlu’ya onur ödülü verilecek. Mutlaka gelmelisin, dedi. İşin içinde Ayla Kutlu olunca kesinlikle gitmek isterdim. Kişi olarak, yazar olarak çok sevdiğim, çok saydığım güzeller güzeli bir dosttu.

Adana’daki Eski Taş Okul’da yapılacak olan törene yayınevimizin temsilcisi Özgür Eğmir, Yazar dostum Mehmet Erdoğan’la birlikte gittik. Tüm tanıdık yüzler oradaydı. Turhan Günay, Mersin Yenice Belediyesi Kültür Müdürü Tuncay Akdağ, güzel dostum Namık Kuyumcu, Çetin Yiğenoğlu, kısacası Çukurova’daki tüm yazar şair dostlarımız oradaydı. Ayla Kutlu, beni görünce çok şaşırdı ve de sevindi. Seyhan Nehri kıyısında hatıra fotoğrafları çektirdik.

Salona girdik, salon doluydu. Çukurova insanı sıcaklığını göstermişti. Kısa sunumdan sonra Ayla Kutlu güzelin ötesinde bir konuşma yaptı. Kendini yazar sayan birçok kişinin dinlemesi gereken bir konuşmaydı. Fırsat olsaydı da tüm ülke insanımıza dinletseydik. Bir insan bu kadar mı sıcak, bu kadar mı olsun, bu kadar mı bilgi yüklü olabilirdi. Tüm katılımcıları kendinden geçiren bir konuşmaydı. Sorulan sorularda da bu dile getirildi. Ayla Kutlu, yine dünyaları ben yarattım, diye kasım kasım kasılanlara inat alçak gönüllüce yanıtladı soruları.

Benim katkım şu oldu: Sevgili Ayla Kutlu, geçen yıl İzmir Büyüşehir Belediyesi Onur Ödülünü, bu yıl Çukurova Ödülü’nü aldınız, bu sıcak bölgelerin ödülünü almak sizin sıcaklığınızdan mı kaynaklanıyor acaba? dedim. Yüzünde hafif bir gülümseme yayıldı. Sana hayır diyebilir miyim güzel kardeşim, evet, demek zorundayım, dedi. 2010 yılında 14 Şubat Öykü Gününde bir tören düzenlenmişti. Ben de sevgili Ayla Kutlu’nun Çocuk Öyküleri üzerine bir bildiri sunmuştum. Çok da sevinmişti.

Çukurova Sanat Günleri’ne iyi hazırlanmıştı yöre insanları. Ayla Kutlu’nun kapsamlı bir kitabı çıkartılmıştı. Konuklara dağıtıldı. Sanat Günleri kapsamında bir de dergi çıkartılmıştı. Dergide nereden nereye gelindiği anlatılıyordu. Çukurova sanatıyla ilgili olarak el altında bulunması gereken nitelikteydi.

Akşamleyin ödül onuruna yemek verildi. Masalarda birlikteydik. Oradaki dostlarla daha bir kaynaştık. Eğlence yapılıyordu. Turhan Günay bağlamayı kaptı. Türküler birbirini izliyordu. Bizler Tuncay Akdağ’ın masasındaydık. Epeydir İzmir dışındaydım. İzmir’i düşlüyordum. Özellikle Namık Kuyumcu’nun mesajını okurken İzmir daha bir canlanmıştı gözümün önünde. Sevgili Dr. Hakan Tartan mesajında ne diyordu: “Sizin gibi edebiyatımızda iz bırakmış üstadın etkinliğinde bulunmak isterdim. Sizin yapıtlarınızı sinemadan öyküye, romandan tiyatroya zevkle okuduk, izledik. Ülkemizin yüz akısınız, daha büyük ödül törenlerinde birlikte olmak dileğimle, saygılarımı sunuyorum…

Konak Belediye Başkanımız böyle ince birisidir. Duyarlıdır, duygu yüklüdür. Sevgili güzel dost Tuncay Akdağ, eliyle dokundu. Ne düşünüyorsun güzel insan? Daldım gittim, dedim. O ara sevgili Ayla Kutlu’ya Özel Türk Kolejinde yaptığımız söyleşi günleri, daha sonra çalıştığım okulda Ayla Kutlu’ya düzenlediğimiz imza günleri aklıma geldi. Kitaplarını satır satır bilen öğrencilerimize şaşırmıştı.  Kitapları üzerine öğrencilerle yaptığımız çalışmaları da istemişti. Yollamıştım. Almıştı da… Her kişi yazar, çizer, eser yaratır, ama insan olmanın o denli kolay olmadığını Ayla Kutlu’yu tanıyınca insan daha kolay anlıyordum.