İdam konusu her zaman tartışmaya açık bir konu olmuştur.İnsanın suçlu olsa yaşam hakkının devlet eliyle alınması hep ürpertir içimizi.Ama  olaya bir de mağdur olan insanların gözüyle bakmak gerekir.Suçun mağdurlarının gözüyle.Mağdur olanların yakınlarının  gözüyle . Gazetelerin 3. sayfalarında adli vakalar vardır.Çoğu kimse okumak istemez.Çünkü bu olaylar öyle ibret vericidir ki,okuyanlara öyle yakındır ki. İnsan bu olayların kendi başına da gelebileceği ihtimalini düşünür.

           
Birkaç gün önce bir cinayet işlendi.Zanlı ilk ifadesinde ''tipini beğenmedim vurdum' diyor.Belli ki planlanmış bir saldırı.Tetikçi bu cinayeti işlerken belki de'nasıl olsa cezaevinde krallar gibi ağırlanırım' diye düşündü.Belki de ''devlet nasıl olsa beş on yıla bir af çıkarır'' umudu vardı.Belki bir şartlı tahliye gündeme gelirdi.Bu umutlar belki de insanların suç işlemesini daha da kolaylaştırıyor.Suçların cezasız kalması ya da tatmin edici olmaması.

          
Alkol alıp da direksiyon başına geçen sonra da bir aileyi ortadan kaldıran bir kişiye verilecek ceza  sanki kasten adam öldürmüş gibi değerlendirilse bu ülke de trafik kazaları ne kadar azalır biliyor musunuz?

          
Suçların cezasız kalması,suçluların ödemesi gerekenden daha az bedel ödemesi suç işlemeyi de sıradan hale getiriyor.Bir  katil suçunun cezasının idam olacağını bilse belki de adam öldürme suçunu işlemeyi aklından bile geçirmeyecekti.Bir insan nasıl olsa beş onyıl yatar çıkarım zihniyeti olmasa şüphesiz daha az cinayet işlenirdi.

          
Dünyanın büyük ülkelerinde hala idam cezası uygulanmakta.Mesela A.B.D. 'de.Çin'de.Bu kadar kalabalık ülkeleri basit yasalarla yönetemezsiniz.Birçok kimse Arap Ülkelerini beğenmez.Ama genç bir bayan İstanbul Taksim'de dolaşmaya çıksın belki tenha yerlerde başına gelmeyen kalmaz.İşte en son  bizi tüm dünyaya rezil eden barış için İtalya'dan beyaz bir gelinlikle yola çıkmış Pipa Bacca'nın başına gelenler.Ancak Şam'da genç bir bayan gecenin kaçı olursa olsun dışarıya çıksa rahatsız edilme olasılığı çok düşüktür.Bu fark neden.Çünkü yasalar İstanbul'da caydırıcı değil ama Şam'da caydırıcı.

         
Belki zaman zaman çıkan aflar,şartlı tahliyeler Hrant Dink'in katillerine cesaret verdi.Cinayeti işleyen kişi'' ben nasıl olsa 18 yaşın altındayım  ,zaten  ileride biri çıkar mutlaka bir af da çıkarır.''diye düşündü.

         
İnsanların her ne sebeple olursa olsun başka insanların hayatına son vermesi  daha  sonra da cezaevinde itibar görmesi,belki 15 yıl ya da 20 yıl sonra hapisten çıkıp özgürlüğüne kavuşması ölen kişinin ailesini de toplumun vicdanını da yaralar.

         
Tabiki idam konusu koyu koyuya savunulacak bir konu değil.Belli suçların dışında olmaması gerekir.Geçmişte Adnan Menderes'lerin,Deniz Gezmiş'lerin  sızısı hala yürekleri burkuyor.Kimse siyasi görüşü için,iç çekişmeler için idam edilmemeli.Ve suçluları affetmek de mağdurlara,mağdurların yakınlarına bırakılmalı devlete değil.