Sevgili arkadaşım Meral Erkan hocam sağ olsun çok güzel bir yazı paylaşmış. Önce onu sizlerle paylaşıyorum.
"Dün Anıtkabir'deydim...
Birçok güzelliğin içinde iki tanesi ön plana çıktı benim gözümde...
Biri aşağıda fotoğrafını gördüğünüz çift akşam düğünleri varmış...
Damat denizci subay..
Önce Atalarını ziyarete gelmişler..
Fotoğraflar da çekildi...
Bir çift daha vardı arkadaşları ile beraber Sivil kıyafetli 20-25 yaşlarında.. Bir ara, avlunun ortasında çocuk dizlerinin üzerinde eğildi ve kız arkadaşına bir yüzük uzatarak evlenme teklif etti..
Kız şaşkın...Mutluluk içinde kabul etti...Sarıldılar...
Sonrasında oğlan kızdan 7 adım Anıtkabir'e doğru ilerledi..
Çakı gibi asker selamı çaktı..
Atasına Tekmil verdi..
Avlu inledi..
Ve izinden hiçbir zaman hem kendisinin hem de gelecekteki çocuklarının ayrılmayacağına yemin etti..
Hiç bitmeyen ama zaman zaman kış uykusuna yatan
Umutlarım Yeşerdi...
Kökleri çok çok derinde..
Ali Çetin Topgül'den alıntıdır...
Bu güzel alıntı bana bizim bir anımızı hatırlattı.
Yıllar önce yeşil gözlü güzel kadını Anıt kabre götürdüm. Daha anıt kabiri görünce ağlamaya başladı Yasemin. İçeri girdiğimizde ağlaması hıçkırıklara dönüştü. Beni de ağlattı. Bir şeyler söyleyip sakinleştirmek istedim. Gözlerime öyle bir baktı ki sustum. "Ne olur bırak sevgilim" bakışıydı o bakış. O güzel başını göğsüme dayadı karı koca birbirimize sarıldık ağladık ağladık, çok ağladık atamızın önünde.
Otele dönünceye kadar yeşil gözlü güzel kadının ağlaması sürdü. Kendi kendine bir şeyler mırıldandı mırıldandı ağladı. Hiç bir şey söylemedim sadece sarıldım sarıldım.
Belki de atasına kavuşmuştur şimdi.
Kimbilir ki?
