Günaydınla açılır göğün yedi kapısı.
Kara bulutlar rahmet yağdırır.
Bütün zamanların yalvacı.
Havarisi sevginin.
Özgürlük anıtlarının mimarı.
Karanlık köylerde ışık.
Bilgesi meclislerin.
Sıcak bir gülücük gül yüzlü çocuklara.
Dalım Kız Balım Oğul’a
Kampüsleri okul yapan.
Terazisi adaletin.
Eşitlik dağıtan yargıç.
Onunla ısınır sınıflar,
Karatahtalarda kasımpatılar açar,
Dile gelir kitaplar,
Alın teri sevinir.
Emeği en yüce değer yapar.
İyilik tohumu eken rençper
Tonguç Babası’yla birlikte
Hasanoğlan’da.
Yabani fidanlara bereket aşılar.
Güneşli bahar günlerinde
Sevgi saçar gönül tarlalarına.
Hasadını kendi güzünde toplar.
Bir eli Özgür’ün elinde diğer eli Berfin’in
Birlikte oynar Ayşe ile Berivan.
Ana dillerinin sıcaklığı ile okşar saçlarını.
Türküleri bir ana öğretir bir de o.
Okulun duvarı yıkılır altında kalır
Çiçek diye sayıklar son nefesinde.
Tebeşirler öğrencilerin kokusunu çizer.
Onunla güler çocukların gözleri.
Yurdun hüzünlü ırmakları
O çizince coşkun akarlar.
Dağlar, ovalar onunla vatan olur.
Hint’ten, Çin’den, Afrika’dan
Bütün halklar doluşur sınıfın penceresine.
Sevgiden örülmüş bir çelenk takarlar
Gönüllerinden onun başına.
Dokuz köyden kovulmuş.
Heybesi bilimle dolu gezer.
Sabırdan yontulmuş heykel.
Geçmişi geleceğe ilmik ilmik bağlayan.
Sıdıka Avar Munzur Dağlarında.
Fatsa Dumlupınar Okulunda
Muvahhide Bayrıman.
Atıyla Zap Suyu’na giden müfettiş
Çalıkuşusu Zeyniler köyünün,
Taşa tutulan “kahpe” Muallime
Ateşe verilen Kayseri Alemdar Sineması’nda
TÖS’lü Güneş Öğretmen.
Mefkûreci Muallim.
Ülkücü Öğretmen.
Öğretmen…
(Kasım 2011)
