Almanya'da çalışanlar iyi bilirler. Sabah beşte kalkarlar. Akşam "Mutfaktan doğru yatağa" Çünkü yine beşte kalkacak.

***

İstanbul'da kırk beş sene yaşadım. Her sabah en geç altıda kalktım. İş yeri seksen bir kilometre. Benim gibi uzakta oturup ,toplu taşıt araçlarını kullananalar vardı.

***

Marmaris'te işe veya mesaiye ulaşmak için yedi buçuk ta kalkmak yeterli, akşamda istediği saatte yatabilir.

***

Kültür merkezinin (eski hal) kafeteryasında oturuyorduk. Konu Marmaris. Aramızda dışarıdan gelen arkadaş var. Soruyoruz..

-Marmaris'in nesini seviyorsun ?

Yan masadan altmış yaşlarında bir bey hemen söze karıştı.

-Arkadaşlar, nereye gitsen beş dakika. Hastane beş dakika. Postane beş dakika. Adliye beş dakika. Emniyet beş dakika. Çarşı beş dakika. Deniz beş dakika. Orman beş dakika. Herşey güzel, herşey rahat. Marmaris'i ve beş dakikasını seviyorum...

***

Bu beş dakikalar bize çok uzak gelir.

-Hadi le hadi taaa oraya hindi gidilir mi?

Kısayalı uzak gelir, Uzunyalı adıdan belli uzun ve uzak, İçmeler" anaa "çok uzak, Beldibi dünyanın

bir ucu, Armutalan "delirme bakan sen ben gitmem"

***

Herkesin altında araba veya motorsiklet. Nufusa göre yüksek oranda.

Evinden işine üç dakika, arabaya park yeri bulmak on beş dakika, sinir harbi bedava, sövmek serbest. Hele yapılan park yerlerine, para vermemek için, pahalı arabaların ,o canım kaldırım üstlerine konması büyük terbiyesizlik ve tehlikeli biçimde yol kenarlarına bırakılması, düzen bozucu ve aptalca cesaret.