Evimiz Yeni Cami  karşısında Han'a bitişikti. Onun yanında da nalbant Mehmet Amca vardı. Zaten onun hayatı roman. Yedi sene askerlik ,Yemenden dönüş maceraları, her seferde zorlukların üstesinden gelmeyi başarmış. Derviş edası ile yürür ,kısa ve öz söylenirdi. Küçük dükkanında nal kesim aleti, örs ve çekiç, uzun kerpeten, hayvanların uzamış tırnaklarını kesen tırpan ve törpü vardı. Cuma gününe kadar at katır, eşek için ,sağ-sol ön-arka nallar hazırlanır, Cuma pazarına gelecek hayvanların sayısı hesaplanırdı.

***

Bir gece öncesinden hava tahmini için gökyüzüne bakılır, aylı yıldızlı ise 'Oh hava güzel olacak'. Erken başlayanın nasibini Allah verir.

-Ya bismillah...

Oda ne? Hava dönüyor, Yağmur atıştırmaya başladı bile.. Caminin yan duvarındaki çınar ağacının altına sıralanmış hayvanlar nallanmayı bekliyorlar. Taşla kaplanmış yollar biraz kaygan, atın ayağı kuyruğu ile sabitlenmiş, İsmail Ağabey zor tutuyor. Her nalın çivisini çakışta zaten huysuzlaşan hayvan, ıslanınca daha çok huysuzlaşıyor. Mehmet Amca daha tedirgin.

-İsmail sağlam tut şunu...Şimdi bir terslik  olacak.. Allahım ya sabır..

Mehmet Amcanın kızgınlığı yüzünden okunmaya başladı. Başını yavaşça gök yüzüne kaldırdı..

-Sabredemedin mi ? Şurada şu mübarek Cumada üç kuruş kazanacağız burnumuzdan getiirr.. Öğleden sonra açarsın yeni yolda gezen tazelere bakarsın.. HOVARDA..HOVARDA...

-Mehmet amca günah günah sen işine bak...

-Haftanın bir günü tam iş yapacağız, yağdıracak yağmuru, günah değil!..Biz konuşunca günah...HOVARDA....HOVARDA....Bak sen yeni yoldan geçen kızlara HOVARDA....