İlk gurbete çıkışım 12 yaşında idi. Evimizin, annemin, babamın, kardeşlerimin kokusunu duyardım. Bir an onların yanında hissederdim. Evlenip çocuğumuz olduğunda o mutluluk kokusu hiç çıkmadı burnumdan. Hiçbir kokuya benzemez bu koku. Dünyanın en güzel çiçeklerini bir araya getirsen de bu kokunun üstüme sinmiş hali hiç çıkmayan kilometrelerce uzakta da olsa beynimi dolduran bu koku beni hemen yaklaştırır onlara. Hele 20 saniyede olsa kalbimin durduğu söylendiğinde işte bu kokuyla uyandım.

Tanrım, hiç beynimdeki, bedenimdeki bu mutluluk kokusu silinmesin. Şükür, binlerce şükür verdiğin herşeye…