Kocatepe’den bir emir yükseldi.
-Hedefiniz Akdeniz’dir ileri…
O an kızılca kıyamet koptu. Topçular çaldılar hücum marşını. 400 kilometrelik kuş uçuşu yollar, dereler, yamaçlar 10 günde geçildi. 
*
İşte o topçuların başında Hayrullah Albay. Askeri ile bütünleşmiş. Topun koca tekerleklerini yokuş yukarı çekemeyen atların önüne geçmiş davudi sesiyle;
-Haydin benim aslanlarım, şu piyadelere geçilmeyelim. Söz İzmir’de, İzmir’in dağlarında sizleri otluklarda koşturacağım. 
-Haydin benim askerlerim, İzmir tepelerine ilk biz varmalıyız. Yapışın tekerlere zafer bizi bekliyor.
*
Düz bir ovaya geldiklerinde koşarcasına, uçarcasına ve de şarkılarla, türkülerle giderlerdi cepheye.
-Piyadeler şimdi nal topluyor heyyy heyyy. Bak düşman kaçıyor. Askerlerim önce geride bıraktıkları gıdaları alın heybenize. Bak ne buldum, bunlar et kavurması İzmir’e girerken bundan yiyeceğiz. Hepimiz capcanlı olacağız. Kükreyeceğiz, haydin benim efelerim.
*
Hep şendi o kocaman gövdeli, uzun boylu gencin heyecanı ve neşesi hiç bitmedi. O neşe tüm tabura moral veriyordu. Yarış vardı yarış! İzmir’e süvarilerden sonra ilk kim girecek? Bu heyecan onları 9 Eylül’de İzmir’e taşımıştı.  Yunanlılar geride bıraktığı iğrençlikleri yakarak yok ediyorlardı. İzmir yanıyordu ama bu kurtuluşun ateşi idi. Hayrullah Albay hep şendi. 
*
Soyadı Kanunu çıktı. Sen şensin ve topçusun. Senin soyadın ŞENTOP olmalı dediler. İşte büyük asker HAYRULLAH ŞENTOP ömrünün sonuna kadar Marmaris’te mütevazi bir hayat sürdürerek geçirdi.
Siz ve silah arkadaşlarınız nur içinde yatın. Marmarisliler size minnettardır.