1960'dan sonra Marmaris önce yerli turistlerin çok sevdiği tam bir sayfiye kenti olmuştu. Pansiyonculuk bütün sahil evlerini kapsamış,turist kabul etmeyen tek bir ev kalmamıştı. Yazın bahçesine ya çadır kuruyor veya derme çatma ev yaparak kendisi burada kalıp, evini tamamen pansiyon yapıyordu.  Yeşil Marmaris, Cennet Marmaris sloganları marka oldu. Daha sonraları, arsalar ev, evler apart otel olmaya başladı. Önce mevcut işler, meşkuliyetler bırakıldı. Bahçecilik, narenciyecilik, inek besleme, balıkçılık, süngercilik, her türlü işçilik.

Sonra pansiyon ve apart yöneticiliği. Bu da zor geldi. En iyisi kiraya verip rahat etmek.

Bu sıralar da Marmaris'e yeni bir öğretmen atanır. Yeni öğretmen, hem öğrencileri tanımak hem de aile yapılarını öğrenmek için öğrencilerine küçük sorular sorar.

-Adın ne ?

-Evde kaç kişisiniz ?

-Babanız ne iş yapıyor?

Öğrencilerde malum cevapları veriyor.

-Kızım senin baban ne iş yapıyor?

-Öğretmenim, benim bubam kira paralarını yiyip duru.

Önce öğretmen birşey anlayamaz. Sonra tamam tamam anladım. İşte Marmaris’in özeti bu.

Artık soru sormaz…