O bir Marmaris efendisi idi. Giyimi gayet temiz, konuşması hoş, kimseye zararı olmayan, az içen adam.

***

Eski Atatürk büstü iskelenin başlangıç noktasında, bugünkü Anatolya Cafe'nin önündeydi. Yüksek bir kaide üzerine oturtulmuştu. Etrafı çiçekler ve çimlerle çevrilmişti. Cumhuriyetimiz onuncu yılı burada kutlanmıştı.

***

Mehmet, Atatürk sevgisiyle yetişmiş bir Türk delikanlısı, tüm bayram öncelerinde büstü biraz kirli görse hemen koşar onu temizlerdi.

- Sarı saçlım benim

- Mavi gözlüm benim

- Al yanaklım benim

- Geçme geçme önünden geçme, yol arkadan onun önünden kimse geçemez.

***

Taptaze topladığı mevsim çiçeklerini önüne koyardı.

Bir tek Hasan Ilgaz'ın büstün önünden geçmesine izin verirdi. O da mavi gözlü sarışındı. Atatürk'e benzerdi.

***

Saatlerce nöbet tutar, çiçekleri çimleri temizlerdi. Her temizlikte coşar güzel hitabeler okurdu. Şiirler söylerdi.

- Ey Türk Gençliği ...

- Yıl. 1919 Mayıs'ın 19'u kızaran ufuklardan kaldırıyor başını...

- İzmir'in Dağlarında çiçekler açar ...

- Egemenlik kayıtsız şartsız milletindir.

***

Kadirşinas Marmaris'liler onun cenazesini, Eski Camiden alarak eller üzerinde Atatürk büstünün etrafında dolaştırdılar ve defnettiler.

Cennet mekanın olsun KAMBURUN MEMET.