Dayılıksa dayılık. Efendilikse efendilik. Berduşluksa en alası. Para mı? Onun için pul. Hayat; bu günü yaşamak. Gerisi boş….

-Mehmet artık emekli oldun. Hayırlısı olsun. Kendini nasıl hissediyorsun?

-Abi, paralı olmak iyi bişi. İnsan kendini güçlü hissediyor. Arkadaşın fazlalaşıyor. Barlarda bey muamelesi görüyorsun v.s, v.s...

-Peki aylığı alınca sana kaç gün dayanıyor?

-Aylık mı abi? Valla şimdi, elektrik, su, bilumum taksitleri otomatik ödemeye koydum, geriye 585 lira elli kuruş kalıyor. Eğer aylığı cuma günü almışşam, Cuma, Cumartesi, Pazar, Pazartesiye 100 lira borçlu çıkıyorum.

-O nasıl oluyor?

-Nasıl olacak abi? Malum barlar sokağı. Cuma, Cumartesi, Pazar full eğlence, yani eğlence gani...Ben Pazartesi öğleye doğru uyandığımda, cepte hiç para kalmamış. Ayrıca sokağa çıktığımda, arkadaşlardan bir kaçı;

-Mehmet akşam ellilik verdim unutma sakata gelmesin.

-Mehmet otuz verdim unutma!

-Memmet

akşam yeşil yirmilik verdim geçikmesin!

Ulan ne çabuk bitti bu para. Paranın kıymeti yok abi....

-Peki Mehmet bu durum da ay sonu nasıl geliyor?

-Valla abi bende bilmiyorum? Geçenlerde baktım, cepte iki buçuk lira var. Hemen Turhan abime "on lira elli kuruş versene"dedim.

-Onu anladık elli kuruşu ne yavv..

-Cepteki ile birleştirip iki bira alacağım, biri yetmiyor işte, anlasana.. Yaz işte aybaşı nasıl olsa gelecek.

Mehmet; mahallemizin dayısı, efendisi, berduşu, temiz delikanlısı....