Bizden bir kaç yaş küçük. Ama arkadaşları biz ve bizden bile büyük.

***

Marmaris'te 1960-1970 yıllarında iki-üç kişinin at arabası vardı. Tüm nakliye; eşya, kum, çakıl, çimento v.s. onlar tarafından taşınıyor. Gene muhakkak atları otlatacak 5-10 dönüm otlağı var. Atın bir ön, bir arka ayağını belli mesafede bağladın mı, mesele yok. Başka bahçeye harımdan, çitten atlayamaz.

***

Ama Mehmet, ata, bir yular taktı mı; sahilde çıplak kovboy! Bir aşağı bir yukarı dört nala!..

***

Biz de bütün çocuklar gibi:

- Mehmet, bi kere de biz binseg e!...

- Bak, en güzel bilyemi sana verecem. 

- Le Beşiktaş'ın tam kadro kağıtları bende var.

- Valla 25 kuruşum var veren le.

- Bubam kızıyı arkadaşlar. Ama İbraam’a sözüm var!

***

- Mehmet sizin bahçe nerde? Hani bize İrize mandelinesi kopattıracaktın?

- Okuldan sonra gidelim.

Dolardık bahçeye... Yandan bir ses!... 

- Le Nabi'nin oğlu, ben seni tanıdım. Bubana söylemezsem!...

- Ni söylemesi amça bizi Gambi Mehmet getirdi, unlarınmış bu tarla.

- Nerde u? Şimdi görür gününü!

- Le Gambi nerdesin?

***

Okulda dersleri mi? Tabi ki sıfır. Onun çok işi var. Bu kadar küçük, büyük, herkes arkasında iken; ders çalışmaya vakit mi var?

Bu Gambi lakabı niye takılmış acaba? Bilen yok.

Google'dan araştırdım; çizgi film kahramanı! O, Marmaris'in kahramanı!..