Çok önceleri 1956 ve sonralarını hatırlıyorum. Önce Çubucak Jandarma Karakolu yanındaki küçük barakaya geleceksin, tekne sahilde sizleri bekliyordur, ver elini Selimiye. "Neden mi? "Ulaşım sadece bu yolla. Karadan yol yok.

Seneler sonra tabiatın en güzel koyu, karadan Marmaris'in en çok ziyaret edilen yer oldu. Önceleri "Küçük Marmaris" denildi. Şimdilerde"Marmaris’ten çok pahalı en iyisi günü birlik gitmek" deniliyor. Biz mi? "Paraya kıydık dört gün üç gece denizden güneşten, doğa güzelliklerinden, içimize çekebildiğimiz kadar oksijenle sarhoş olurcasına faydalandık"

                                               ***

Yüzerken tabi ki gözlüğümü çıkarmak zorundayım. Akşam üstü deniz suyu tam istediğim gibi "miss". Şöyle iki üç yüz metre açılmışım. Denizde o an benden başka kimse yok. Yutuyorum bütün güzellikleri. Mest'im, mest. O ne bir ses!..

-Abi....Abi....

Bende bir telaş, ne oluyor yanlış birşey mi var? "Yelkenli mi geliyor? Görebildiğim kadar sağda solda

önde arkada bir şey yok. Şöyle sahile doğru hızlandım. Ne olur ne olmaz?

-Abi....Abi....

Birileri el sallıyor. Herhalde önemli. Hem hızla sahile yüzüyorum, hemde "merak edilecek birşey

yok" gibi bende el sallıyorum. Yahu "kim bu?"

Aaa bu bizim Temel gazetemizin patronu;

-Abi arkadaşlarla geldik. Seni görünce bir "merhaba"diyelim dedik.

-Temel hoş geldiniz. Buyurun buyurun..

- Nasılsın abi...

- İyiyim iyiyim Temel hemen fark edemedim biraz miyopum.!